ΜΕΡΑ ΛΕΣΒΟΥ - ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ - ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ

Ο καπιταλισμός είναι πια γυμνός! Ο μονόδρομος της «ελεύθερης αγοράς» και της ιδιωτικοποίησης – εμπορευματοποίησης των πάντων οδήγησε στην μεγαλύτερη καπιταλιστική κρίση των τελευταίων δεκαετιών. Τίποτα δεν θα είναι ίδιο από δω και πέρα. Η κρίση του 21ου αιώνα κτυπά τον ανεπτυγμένο καπιταλισμό στην καρδιά του, καταρχήν την «υπερδύναμη» των ΗΠΑ, ενώ εισβάλλει πλέον και στην ΕΕ, δείχνοντας ότι η περιβόητη προστασία της ΟΝΕ αφορά μόνο τα κέρδη των τραπεζών και του κεφαλαίου και όχι το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων. Η κρίση που ξεκίνησε από το χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν είναι γέννημα των «παρασιτικών» και «άπληστων» τμημάτων του καπιταλισμού, ούτε μόνο του νεοφιλελευθερισμού. Είναι αποτέλεσμα της μεγαλύτερης παρά ποτέ εκμετάλλευσης των εργαζομένων (που συσσώρευσε ένα προκλητικό πλούτο), της αχαλίνωτης κερδοφορίας, της ασυδοσίας της αγοράς, της γιγάντωσης τραπεζών και χρηματιστηρίων, όλων των αντιδραστικών αλλαγών που εφάρμοσαν τα τελευταία 20 χρόνια νεοφιλελεύθερες, σοσιαλδημοκρατικές και κεντροαριστερές κυβερνήσεις. Είναι, τελικά, κρίση του ίδιου του καπιταλισμού, των μηχανισμών και των αξιών του και όλα δείχνουν ότι θα οδηγήσει σε μια μακρόσυρτη ύφεση, η οποία θα πλήξει ιδιαίτερα έντονα και την Ελλάδα.

Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΔΙΟΡΘΩΣΗ – ΑΛΛΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗ!

Η παρέμβαση των κυβερνήσεων, των ΗΠΑ και της ΕΕ, για την χαλιναγώγηση της αποτελούν προκλητική ληστεία τεράστιων δημόσιων κονδυλίων που πληρώνει η εργατική τάξη. Όταν οι εργαζόμενοι ζητούν αυξήσεις και ασφάλιση, δωρεάν και ποιοτικές παιδεία, υγεία και κοινωνικές υποδομές, τότε δεν υπάρχουν λεφτά. Όταν πρόκειται να σωθούν οι τράπεζες, οι σύγχρονοι τοκογλύφοι, τότε ανοίγουν τα θησαυροφυλάκια του κλεμμένου από τους παραγωγούς του πλούτου. Από κοντά και η κυβέρνηση της ΝΔ, που αφού έδωσε τσάμπα 260 ακίνητα του ελληνικού δημοσίου στους παπα-τραπεζίτες του Βατοπεδίου και προσπαθεί να πουλήσει κοψοχρονιάς την Ολυμπιακή, έρχεται τώρα να δώσει 28 δις. ευρώ, πάνω από το 10% του ΑΕΠ(!), στις δήθεν κραταιές ελληνικές τράπεζες. Γι’ αυτό και ο προϋπολογισμός – σφαγείο των εργατικών αναγκών προβλέπει νέα αύξηση της φορολογικής αφαίμαξης των εργαζομένων, μηδενικές ουσιαστικά αυξήσεις και συρρίκνωση των κοινωνικών δαπανών, ενώ το Ταμείο για τη φτώχεια έμεινε πάμφτωχο με μόλις 100 εκατ. ευρώ. Μόνο της όπλο η καλλιέργεια φόβου για την κρίση στους εργαζόμενους και η εμφάνιση του Καραμανλή ως «προστάτη». Φτάνουν πια οι «νταβατζήδες». Η κυβέρνηση της ΝΔ είναι απειλή για τους εργαζόμενους και το λαό και πρέπει να πέσει.

Δεν αποτελεί διέξοδο το αστικά μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ, που ψελλίζει κάποια αναιμικά λόγια ανακούφισης, τη στιγμή που κραυγάζει ότι δεν αμφισβητεί το σύστημα, την ΟΝΕ-ΕΕ, την κυριαρχία των τραπεζών, ενώ τα στελέχη του σπεύδουν να διαφοροποιηθούν από την «σοσιαλμανία» και την τάση των κρατικοποιήσεων.

Εντυπωσιακή είναι η στρατηγική αδυναμία κατανόησης της κρίσης και παρέμβασης της παλιάς στάσιμης και διαχειριστικής Αριστεράς. Δεν χαράζει ανατρεπτική αντικαπιταλιστική πολιτική και (γι αυτό) δεν μπορεί να αναχαιτίσει την διαρκή κυβερνητική αντεργατική λαίλαπα, παρά την αύξηση της εκλογικής της δύναμης.

Καθώς η δυνατότητα συνολικής αμφισβήτησης του καπιταλισμού έχει τεθεί επί τάπητος, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ περιορίζεται στην κριτική του νεοφιλελευθερισμού και προτείνει την ενίσχυση της «κοινωνικής συνοχής» (στα πλαίσια του συστήματος) και μια νέα «ρύθμιση»! Αρνείται το μέτωπο κατά της ΕΕ και «παραμυθιάζεται» (και «παραμυθιάζει») με προτάσεις για ένα άλλο φιλολαϊκό Σύμφωνο Σταθερότητας, μια φιλεργατική ΕΕ! Μπορεί να αρνείται για την ώρα τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ (αν και διατυπώνονται σημεία πιθανής συμφωνίας), αλλά κάνει σοσιαλδημοκρατικό τον δικό του λόγο. Παραμένει στην συγκυβέρνηση με την ΠΑΣΚΕ σε ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, αρνούμενος να συμβάλλει σε ένα νικηφόρο ανεξάρτητο εργατικό συντονισμό.

Το ΚΚΕ αντιμετωπίζει την κρίση σαν μια συνηθισμένη κυκλική κρίση του καπιταλισμού, αρνούμενο την ιστορική της σημασία, για να μην διαταράξει την επιμονή του στην ίδια ηττημένη τελικά τακτική και στρατηγική, της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας (χωρίς επανάσταση!), του σοσιαλισμού «που γνωρίσαμε», και του κόμματος «που ξέρουμε». Αρνείται στην πράξη την συγκρότηση μιας μαχητικής εργατικής αντιπολίτευσης, την οργάνωση ενωτικών και νικηφόρων αγώνων, προτείνοντας ουσιαστικά συσπείρωση γύρω από το ΠΑΜΕ και τον εαυτό του.

Στις συνθήκες αυτές, γίνεται πιο επείγον και πιο αναγκαίο, να αντισταθούμε, να πάρουμε την υπόθεση της ζωής στα χέρια μας. Καμιά εκλογική αναμονή, τώρα στους δρόμους του αγώνα. Να ανατρέψουμε την κλιμακούμενη αντεργατική επίθεση, να πληρώσουν την κρίση οι υπεύθυνοι και το σύστημα τους, να καταφέρουμε καίρια πλήγματα στην πολιτική ΝΔ – ΠΑΣΟΚ - ΕΕ, στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που απειλεί την ύπαρξη και το μέλλον μας. Για τον κλονισμό της αστικής κυριαρχίας, για την αντικαπιταλιστική επανάσταση.

Με όλες μας τις δυνάμεις:

· Για ένα ισχυρό κοινωνικό πολιτικό κίνημα αριστερής εργατικής αντιπολίτευσης, συνολικής αναμέτρησης και ανατροπής «από τα κάτω και από αριστερά» της αντιλαϊκής πολιτικής, της κυβέρνησης της ΝΔ και του αντιλαϊκού δικομματισμού. Σε ριζική αντίθεση με κάθε είδους κεντροδεξιές, κεντροαριστερές ή κυβερνήσεις ευρύτερης συναίνεσης που επεξεργάζονται τα αστικά επιτελεία.

· Για ένα νέο εργατικό κίνημα, αναγκαίο όρο για συλλογικό αγώνα απέναντι στην κρίση και τους διαχειριστές της, για την ήττα και την ανατροπή της διαρκούς αντεργατικής, τρομοκρατικής και πολεμικής εκστρατείας του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων του, για τον κλονισμό της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Οι ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, με τις προδοτικές συμφωνίες και την υποταγή στα κυρίαρχα δόγματα του κεφαλαίου, ούτε θέλουν ούτε μπορούν. Αγώνες με αιτήματα που αντιστοιχούν στο συνολικό πλούτο και τις εκρηκτικές δυνατότητες της νέας εποχής. Κίνημα με όλες τις αποφάσεις στις γενικές συνελεύσεις! Για να περάσουμε από τους μεμονωμένους αγώνες σε μια νέα ταξική ενότητα, σε ένα συνολικό μέτωπο εργασίας - παιδείας – δημοκρατίας.

· Μια άλλη Αριστερά είναι περισσότερο παρά ποτέ αναγκαία σήμερα που το ιστορικό αδιέξοδο του καπιταλισμού έρχεται στο προσκήνιο! Μια Αριστερά, που θα είναι σε θέση να καταχτά τη «φέτα το ψωμί» γιατί θα διεκδικεί ολόκληρο το «καρβέλι». Που θα συνδέει τον άμεσο αγώνα με το στρατηγικό στόχο της ανατροπής του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης, για την εργατική εξουσία και δημοκρατία, για την κομμουνιστική απελευθέρωση. Μια Αριστερά της ανατρεπτικής πράξης και της κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης. Σήμερα απαιτούνται βήματα στέρεης ενότητας των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, στη βάση του αναγκαίου περιεχομένου και στο δρόμο του ελπιδοφόρου επαναστατικού μετώπου - πόλου. Μόνο μια τέτοια Αριστερά μπορεί να συμπαρασύρει σε μια κοινή ενωτική δράση και την παλιά διχασμένη Αριστερά.

Στο νέο αιώνα της ελπίδας και της βαρβαρότητας αποκαλύπτεται ότι ο καπιταλισμός δεν είναι η τελευταία και αιώνια οργάνωση της κοινωνίας

Αντί να επαναρυθμίσουμε τον καπιταλισμό, να ανασυστήσουμε την εργατική επαναστατική πολιτική, να αναγεννήσουμε τον κομμουνισμό της εποχής μας.

· Φτάνει πια με τους ολιγάρχες του πλούτου και τις κυβερνήσεις τους που χρόνια τώρα ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους και ζητάνε σήμερα και τα ρέστα! Δεν πληρώνουμε ούτε ένα ευρώ για την κρίση του συστήματος τους. Κάθε ευρώ στο κεφάλαιο σημαίνει χίλιοι εργάτες ακόμα φτωχότεροι!

· Να μοιραστούν στους εργαζόμενους τα κέρδη τους και όχι οι ζημιές τους. Σε μισθούς και σε συντάξεις όλα τα λεφτά να πάνε και όχι στο κεφάλαιο και τις τράπεζες που το αίμα μας ρουφάνε.

· Διεκδικούμε πίσω όλο τον κλεμμένο πλούτο, τους κλεμμένους τόσα χρόνια μισθούς και συντάξεις - 1.400 ευρώ κατώτερος μισθός για όλους, τώρα!

· Απελευθέρωση των ομήρων – εργαζομένων από τη σύγχρονη Βαστίλη των δανείων, των πιστωτικών καρτών και των τραπεζών. Να σβηστούν όλα τα χρέη των εργαζομένων για αγορά πρώτης κατοικίας.

· Κανένα ευρώ των ταμείων μας στα χρηματιστήρια και στον καπιταλιστικό τζόγο!

· Κάτω η κυβέρνηση της ΝΔ, στα σκουπίδια ο προϋπολογισμός της αρπαχτής, ανατροπή της πολιτικής των μεταρρυθμίσεων, ιδιωτικοποιήσεων και της δικτατορίας της αγοράς.

· Να σπάσει το αντιλαϊκό Σύμφωνο Σταθερότητας, απειθαρχία στην ΟΝΕ – ΕΕ, αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από την ΕΕ, για μια άλλη εργατική διεθνοποίηση.

· Να ανατρέψουμε τα μέτρα και το καθεστώς του εργασιακού μεσαίωνα κυβέρνησης – κεφαλαίου - ΕΕ!

Με την Αριστερά των νικηφόρων αγώνων και της επαναστατικής προοπτικής!