πρόταση του συντονιστικού

Προς τους αγωνιστές, τις τοπικές συγκεντρώσεις και συνελεύσεις του ΜΕΡΑ

* ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΑΧΗΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
* ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Α. ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ

1. ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Είμαστε σε μια περίοδο που, ιδιαίτερα μετά τις εκλογές, η αντεργατική επίθεση της κυβέρνησης κλιμακώνεται ενώ, ταυτόχρονα, είναι εμφανής η φθορά της αντιλαϊκής πολιτικής και των δυο αστικών κομμάτων που την προωθούν. Όπως αποτυπώθηκε και στο αποτέλεσμα των εκλογών, εμφανίζεται μια ευρύτερη διαμαρτυρία -αμφισβήτηση στην αντιλαϊκή επίθεση και στον αστικό συνασπισμό εξουσίας, στο μονόδρομο της ΟΝΕ/ΕΕ, των ιδιωτικοποιήσεων, της αγοράς, της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης των καπιταλιστικών κερδών.

Η οριακή αυτοδυναμία της ΝΔ δεν συγκροτεί ένα θετικό-επιθετικό ρεύμα αποδοχής της κυβερνητικής πολιτικής μέσα στους εργαζόμενους. Ιδιαίτερη σημασία, μάλιστα έχουν, τα ιστορικά χαμηλά ποσοστά που παίρνει ΝΔ στην νεολαία (σαν αποτέλεσμα και των μεγάλων αγώνων της προηγούμενης περιόδου) και σε τμήματα των εργαζομένων, πράγμα που οπωσδήποτε αντανακλά και ένα λαχάνιασμα του νεοφιλελεύθερου ρεύματος.

Η κρίση φυσιογνωμίας στο ΠΑΣΟΚ έχει στρατηγικά χαρακτηριστικά.. Είναι αποτέλεσμα της ουσιαστικά ταυτόσημης με τη ΝΔ πολιτικής του, της αφομοίωσης και οργανικής του διασύνδεσης με τους μηχανισμούς του κράτους και του κεφαλαίου. Η βαθιά του αναξιοπιστία συνδέεται με τη γενικότερη ιδεολογικοπολιτική κρίση και πορείας νεοφιλελεύθερης μετάλλαξης του αστικού αυτού κόμματος, σε αντιστοιχία με την εξέλιξη της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας, ειδικά όπως καταγράφεται στην Ευρώπη. Η κρίση στο ΠΑΣΟΚ διαχέεται σε όλο το πολιτικό σύστημα, καθώς αφενός αδυνατίζει την πειστικότητα των ‘εναλλακτικών λύσεων’ που διαθέτει σήμερα το σύστημα και αφετέρου συνδέεται και επικοινωνεί και με το αδυνάτισμα της ΝΔ.

Τα παραπάνω είναι τα στοιχεία που δημιουργούν μια σχετική ρευστότητα στο πολιτικό σκηνικό. Υπάρχουν πλατιά τμήματα των εργαζόμενων που δεν αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στο σημερινό πολιτικό σύστημα. Παρά το γεγονός ότι αυτό δεν αποτελεί ένα ρεύμα ‘αριστερής στροφής’, αναπτύσσεται η δυνατότητα ανώτερης συμμετοχής τμημάτων της βάσης (κυρίως) του ΠΑΣΟΚ στους αγώνες, νέων βαθύτερων βημάτων διαφοροποίησης από το πολιτικό σύστημα, αναζήτησης μιας ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής πολιτικής.

Οι πολιτικές αυτές εξελίξεις συνδέονται και τροφοδοτούνται και από τις ευρύτερες διεθνείς οικονομικές και πολιτικές τάσεις.

Στο οικονομικό πεδίο, η φούσκα των ακινήτων και οι αναταράξεις στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, η διόγκωση του δημόσιου και ιδιωτικού χρέους, η διαρκής άνοδος των τιμών των πρώτων υλών και ειδικά του πετρελαίου αποτελούν εκδηλώσεις μιας ευρύτερης αστάθειας και αδυναμίας του συστήματος να σταθεροποιήσει τα οικονομικά του μεγέθη και τις τάσεις κερδοφορία του.

Στο πολιτικό επίπεδο, φαίνεται ότι το επόμενο διάστημα μπαίνουμε σε μια φάση μιας νέας όξυνσης των ιμπεριαλιστικών και καπιταλιστικών ανταγωνισμών και διενέξεων με ενισχυμένη την πιθανότητα κλιμάκωσης του πολεμικού κινδύνου στην περιοχή. Η πιθανή επέμβαση της Τουρκίας στο Ιράκ, οι απειλές για πολεμικές ενέργειες των ΗΠΑ στο Ιράν, αλλά και οι ανοιχτές αντιθέσεις στα Βαλκάνια (Κόσσοβο, αναγνώρισης της Μακεδονίας κλπ) θα επιδράσουν καθοριστικά στην διαμόρφωση του πολιτικού συσχετισμού το επόμενο διάστημα.

2. Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΕ.Ρ.Α ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΗ ΔΙΑΣΤΗΜΑ

Το κοινωνικό πεδίο (ασφαλιστικό, εργασιακές σχέσεις, εκπαίδευση, περιβάλλον) και η ευρύτερη πολιτική διαπάλη γύρω από τα μεγάλα ζητήματα (εξελίξεις στα Βαλκάνια, δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες), είναι το καυτό έδαφος πάνω στο οποίο θα δοκιμαστούν οι πολιτικές και οι αντιλήψεις όλων των πολιτικών δυνάμεων και θα διαμορφωθούν οι νέοι συσχετισμοί το επόμενο διάστημα.

Στο πεδίο αυτό θα κριθεί η δυνατότητα της εμβάθυνσης, ανάπτυξης, πολιτικοποίησης σε ανατρεπτική κατεύθυνση του ρεύματος της αριστερής διαμαρτυρίας που εκφράστηκε στις εκλογές, ή το πισωγύρισμά του στα πλαίσια του δικομματισμού ή των διάφορων εναλλακτικών λύσεων ενσωμάτωσης που ετοιμάζονται.

Από την σκοπιά του ΜΕ.Ρ.Α επιδιώκουμε το επόμενο διάστημα να συμβάλουμε:

· στην ανάπτυξη ενός μαζικού πολιτικού κινήματος των εργαζόμενων, για την υπεράσπιση και διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών και δικαιωμάτων τους, για να δημιουργηθούν ρήγματα και να ανατραπεί η πολιτική της κυβέρνησης, του κεφαλαίου, της ΕΕ, και του ιμπεριαλισμού. Για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Για να δημιουργηθούν ευρύτερες προϋποθέσεις ριζικού κλονισμού στους συντηρητικούς κοινωνικοπολιτικούς συσχετισμούς και στη διαδικασία «κοινοβουλευτικής ενσωμάτωσης» της λαϊκής αγανάκτησης.

· Στο δυνάμωμα της πολιτικής πάλης των εργαζόμενων ενάντια στο πολιτικό σύστημα συνολικά και τις εναλλακτικές του λύσεις, ενάντια:

- στην κυβέρνηση της ΝΔ και τα αντιδραστικά της σχέδια.

- στο ΠΑΣΟΚ, του οποίου και τα δύο βασικά ρεύματα και όλοι οι υποψήφιοι κινούνται στην ίδια νεοφιλελεύθερη τροχιά.

- το υπεραντιδραστικού , εθνικιστικού και ρατσιστικού ΛΑ.Ο.Σ.

· στην ανάπτυξη και ριζοσπαστικοποίηση του ‘ρεύματος της διαμαρτυρίας’ που εκφράστηκε προς τα αριστερά, μέσα από την ανάπτυξη της πάλης του στην βάση ενός βαθύτερου αντικαπιταλιστικού πολιτικού προγράμματος αντιπαράθεσης με τους πυλώνες της πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ, και ανάπτυξης πρωτοβουλιών διαλόγου και ενότητας στο έδαφος του κινήματος..

· στην ανάπτυξη του πολιτικού ρεύματος της αντικαπιταλιστικής αριστεράς δηλ. του πολιτικού χώρου ενός διακριτού τρίτου ρεύματος της αριστεράς στην ελληνική κοινωνία πέραν του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, και τα βήματα για την δημιουργία του μετώπου-πόλου της. Μιας αριστεράς που παλεύει αποφασιστικά στο σήμερα, με προοπτική την αντικαπιταλιστική επανάσταση, την εργατική εξουσία και δημοκρατία. Που εμπνέεται και στους σημερινούς αγώνες από την προοπτική μιας άλλης κοινωνίας, χωρίς αγορά, εκμετάλλευση και φτώχεια, ΕΕ και ατομική ιδιοκτησία, καταπίεση και πολέμους, οικολογικά εγκλήματα και πολιτισμική μιζέρια. Για να ανοίξει ο δρόμος για τη σοσιαλιστική και κομμουνιστική απελευθέρωση

Για να προχωρήσουν τα παραπάνω είναι σήμερα περισσότερο από ποτέ αναγκαία, η σταθερή και μόνιμη πολιτική συμπαράταξη του δυναμικού της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής- Αριστεράς, η ενίσχυση της ενωτικής του δράσης στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες της περιόδου.

Απαραίτητη προϋπόθεση είναι μια βαθύτερη κριτική–αυτοκριτική αποτίμηση της πορείας της αντικαπιταλιστικής αριστεράς (και του ΜΕΡΑ) και των αντιφάσεων της στη διαμόρφωση ενός συνολικού αντικαπιταλιστικού επαναστατικού προγράμματος πάλης που θα εκπροσωπεί την πληττόμενη εργαζόμενη πλειοψηφία. Της αδυναμίας της να ενοποιεί και θα μετασχηματίζει τις επιμέρους κοινωνικές αντιστάσεις σε μια συνολική πολιτική αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.

Β. ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ - ΡΗΞΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.

3. Η ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟ

Η αστική πολιτική στο επόμενο διάστημα στοχεύει σε ένα νέο πολύ βαθύτερο γύρο λεηλασίας και εκμετάλλευσης με ορίζοντα το 2010. Στο διάστημα αυτό, θα πρέπει να έχουν υλοποιηθεί οι λεόντειες δεσμεύσεις της ‘στρατηγικής της Λισσαβόνας’ και των ‘προγραμμάτων σύγκλισης’ που περιλαμβάνουν: την αντιδραστική μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό, την Πράσινη Βίβλο για την ‘ελαστασφάλεια’, τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις, την εφαρμογή της ταξική-επιχειρηματικής μεταρρύθμισης στην εκπαίδευση, την αντιδραστική θωράκιση του κράτους (συνταγματική αναθεώρηση, νέα διοικητική διάρθρωση, κρατικός αυταρχισμός κλπ), την παραπέρα οργάνωση και παράδοση της φύσης και του χώρου στην επιχειρηματική αξιοποίηση (νέα χωροταξικά σχέδια, ‘ανάπτυξη’ στις πυρόπληκτες περιοχές, νέα γενιά μεγάλων έργων στο Λεκανοπέδιο και γενικά) , την συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή.

Αποτελεί σημαντικό λάθος να πιστεύει κανείς ότι η αστική τάξη θα αναβάλλει αυτήν την πολιτική. Φυσικά θα υπάρχουν ελιγμοί, με στόχο τον κατακερματισμό των εργαζόμενων και του κινήματος, αλλά η πολιτική αυτή επιβάλλεται από τις βαθύτερες ανάγκες του κεφαλαίου.

Με βάση αυτήν την εκτίμηση πρέπει να οργανωθεί η πάλη των εργαζόμενων και της νεολαίας.

4. ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ.

Το πολιτικό -κοινωνικό κίνημα αντίστασης ρήξης και ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής επιδιώκουμε να κατακτά αναβαθμισμένα πολιτικά και προγραμματικά χαρακτηριστικά:

· Στρέφεται ενάντια στο πολιτικό σύστημα συνολικά και όχι απλά ενάντια στην κυβέρνηση. Είναι δηλαδή ανεξάρτητο και από τους δύο πόλους του αστικού δικομματισμού, την εργοδοσία, το κράτος σε όλα του τα επίπεδα (κεντρικό και τοπικό), την ΕΕ.

· Προβάλλει ένα περιεχόμενο πάλης, το οποίο έχει ως βασικό κριτήριο τα σύγχρονα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας με βάση τις δυνατότητες της εποχής. με τα αναγκαία στρατηγικά στοιχεία που απαιτεί η αποτελεσματική αναμέτρηση με την κυρίαρχη πολιτική στο κοινωνικό ζήτημα, την αντιιμπεριαλιστική πάλη, την δημοκρατία, το περιβάλλον. Αυτά πρέπει να αποτυπώνονται και στο πρόγραμμα πάλης σε κάθε χώρο (βλ. σημείο 5)

· Διαχωρίζεται με σαφήνεια από τον υποταγμένο συνδικαλισμό και αναζητά δρόμους υπέρβασή του και ανεξάρτητης αγωνιστικής έκφρασης των ίδιων των εργαζόμενων. Προωθεί την ταξική, σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, όσον αφορά το περιεχόμενο, τις μορφές πάλης του και τις δομές οργάνωσής του ,την ανάπτυξη εργατικών αγώνων και πέρα από το ημερολόγιο εκτονώσεων της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ.

Προωθεί άμεσα το συντονισμό ταξικών σωματείων, επιτροπών αγώνα, συνελεύσεων και άλλων συλλογικών αγωνιστικών κινήσεων σε κλάδους και γειτονιές, με διαδικασίες βάσης, συνελεύσεις και ισότιμο οριζόντιο συντονισμό, που θα αναλάβει την ευθύνη να δώσει πραγματική μάχη ενάντια στο «νέο» ασφαλιστικό.

Επιδιώκει να συνολικοποιείται ανά κλάδο, θέμα και γενικά, να οικοδομεί στην πράξη ένα κίνημα παιδείας-εργασίας-δημοκρατίας, ως το επίπεδο ενός συνολικού κινήματος που στρέφεται ενάντια στην ΕΕ, την κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα.

· Διέπεται από μια λογική αγωνιστικής ταξικής ενότητας στη βάση των εργαζόμενων, από μια μετωπική λογική με κάθε αγωνιστική ριζοσπαστική φωνή, με κάθε γνήσιο ταξικό σκίρτημα, με κάθε τάση αμφισβήτησης-ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική. Απευθύνεται για κοινή δράση και στις δυνάμεις της διαχειριστικής αριστεράς και στην λαϊκή-εργατική βάση του ΠΑΣΟΚ , με ταξικούς, δυνάμει αντικαπιταλιστικούς στόχους ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, τον αστικό συνασπισμό εξουσίας, την ΕΕ, σε μεγάλα ζητήματα, όπως ο πόλεμος, η καταστολή κ. λπ.

Σε αυτή την βάση απαιτείται αντιπαράθεση με πολιτικές λογικές όπως του ΣΥΡΙΖΑ που λειτουργούν σαν αριστερό άλλοθι του υποταγμένου συνδικαλισμού αλλά και του ΚΚΕ που, αρνείται στην ουσία τον πολιτικό αγώνα του εργατικού κινήματος για την ανατροπή της επίθεσης και που με τη λογική του οργανωτικού ελέγχου επιτείνει τον κατακερματισμό του κινήματος και δεν συμβάλλει στην ανάπτυξη νικηφόρων αγώνων.

5. ΒΑΣΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΠΑΛΗΣ για το επόμενο διάστημα είναι:

· Για την υπεράσπιση των σύγχρονων κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και των νέων ενάντια στην ΟΝΕ και τα προγράμματα σύγκλισης, την πολιτική της Λισσαβόνας και της ΕΕ γενικότερα. Ενάντια στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, την λιτότητα, την πρωτοφανή ακρίβεια , την φτώχεια και την ελαστική εργασία. Ενάντια στην «Πράσινη Βίβλο» της Ε.Ε. για την εργασία.

- Για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, ενάντια στην λογική της «ελαστασφάλειας». Με σταθερό 5ήμερο – 7ωρο - 35ωρο

- Για δημόσια ασφάλιση για όλους, με μείωση των ορίων ηλικίας, μείωση των εργατικών εισφορών (στην κατεύθυνση της κατάργησής τους) έξω από τον χρηματηστηριακό τζόγο, επιστροφή όλων των κλεμμένων στα ασφαλιστικά ταμεία

- Απαγόρευση των απολύσεων.

- Για 1400 ευρώ κατώτερο μισθό.

· Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις. Όλες οι επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας δημόσιες και με εργατικό έλεγχο. Απαλλοτρίωση των επιχειρήσεων που κλείνουν ή «μετακομίζουν» χωρίς αποζημίωση στους καπιταλιστές και κάτω από εργατικό έλεγχο.

· Ενίσχυσης της πάλης των εργαζόμενων του χωριού και των φτωχών αγροτών για συνεταιρισμούς και συλλόγους στα δικά τους χέρια. ΟΧΙ στην μετατροπή των συνεταιρισμών σε ΑΕ που φορτώνουν τα χρέη τους στους φτωχούς αγρότες. Κάλυψη του κόστους παραγωγής και του μόχθου του αγρότη. Όχι στους μεγαλοαγρότες, το αγροτοδιατροφικό κεφάλαιο και τα μεταλλαγμένα. Να μην εφαρμοστεί η ΚΑΠ. Ενάντια στην μετατροπή του γενετικού υλικού σε ιδιοκτησία των πολυεθνικών. Κατάργηση του ασφαλιστικού νόμου που χορηγεί συντάξεις πείνας των 330 Ευρώ στην συντριπτική πλειοψηφία των αγροτών. Κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών των μικροαγροτών και γενναία αύξηση των συντάξεων. Ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και ασφαλιστική κάλυψη όλων των εργατών γης .

· Δημόσια και δωρεάν παιδεία σε όλες τις βαθμίδες, σύγχρονα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα για τη νέα γενιά. Αποδέσμευση από τις επιταγές της διαδικασίας της Μπολόνια και τον Ενιαίο Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης. Πάλη για την κατάργηση του Νόμου Πλαίσιου, και να μην υιοθετηθεί η οδηγία για τα ΚΕΣ που πρέπει να κλείσουν. Όχι στην κατάργηση του άρθρου 16. Πάλη ενάντια στο σχολείο της αγοράς και των ταξικών φραγμών. Κατάργηση της βάσης του 10, των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ, της εντατικοποίησης και της πειθάρχησης των μαθητών. Ενιαίο Λύκειο για όλους, ελεύθερη πρόσβαση στην Ανώτατη Εκπαίδευση.

· Κάτω τα χέρια από τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες, ίσα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα για τους μετανάστες. Όχι στους τρομονόμους, την τρομοϋστερία, την χαφιεδοκρατία, τον «Μεγάλο Αδελφό» με τις απαγωγές, τις κάμερες και τις υποκλοπές. Κατάργηση αυταρχικών, ελευθεροκτόνων και αντιαπεργιακών ρυθμίσεων και θεσμών. Όχι στον Νέο Καποδίστρια και την αντιδραστική αναθεώρηση του Συντάγματος. Διαχωρισμός της Εκκλησίας από το κράτος.

· Πάλη για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και των δημόσιων χώρων, ενάντια στην λογική του κέρδους, της διαρκούς συσσώρευσης του κεφαλαίου και της εμπορευματοποίησης. Αιχμή του αμέσως επόμενου διαστήματος είναι η ‘ανασυγκρότηση’ των περιοχών που κάηκαν, με κριτήριο την αξιοπρεπή επιβίωση των κατοίκων, την προστασία της μικρής και μεσαίας αγροτικής παραγωγής και του φυσικού πλούτου ενάντια στην επέλαση του κατασκευαστικού και τουριστικού κεφαλαίου.

· Πάλη ενάντια στον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό και τον εθνικισμό. Έξω απ’ το ΝΑΤΟ – έξω οι βάσεις. Άμεση επιστροφή των ελληνικών στρατευμάτων από τις αμερικανονατοϊκές ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις. Κατάργηση των δυσβάσταχτων εξοπλιστικών προγραμμάτων. Ενάντια στις συνεχείς ιμπεριαλιστικές αλλαγές των συνόρων στα Βαλκάνια (Κόσσοβο) και στη δημιουργία κρατών προτεκτοράτων. Όχι σε νέο σχέδιο Ανάν για την Κύπρο.

Αναπτύσσουμε την διεθνιστική αλληλεγγύη και κοινή αντιιμπεριαλιστική πάλη των λαών, την κοινή δράση με κάθε πραγματική αντιπολεμική φωνή, με πλήρη αυτοτέλεια και σε αντίθεση τόσο με τις δυνάμεις εκείνες που προωθούν έναν δεξιό ή φίλο-ΕΕ «αντιαμερικανισμό» όσο και από πρωτοβουλίες και μηχανισμούς της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

· Συνολικότερα για την ΕΕ παλεύουμε για να κλονιστεί η πολιτική της ΕΕ, διεκδικώντας μια διαρκή ανυπακοή στις ευρωενωσιακές πολιτικές, για να μη περάσει η ευρωσυνθήκη, για την αποδέσμευση της Ελλάδας και την τελική διάλυση της καπιταλιστικής /ιμπεριαλιστικής ΕΕ, για μια άλλη σοσιαλιστική διεθνοποίηση στην περιοχή μας, στην Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο.

6. ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

ΚΑΙ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.

Το ΜΕ.Ρ.Α συνδέει -εντάσσει την σημερινή του πάλη στην ποιοτικά ανώτερη πολιτικά επιδίωξη της αντικαπιταλιστικής επανάστασης, της εργατικής εξουσίας -δημοκρατίας για να ανοίξει ο δρόμος της διεθνιστικής σοσιαλιστικής κομμουνιστικής απελευθέρωσης.

Η σύνδεση- οργανική ένταξη των αγώνων με την προοπτική αυτή αποτελεί στρατηγικό φυσιογνωμικό χαρακτηριστικό της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και βασικό διαφοροποιητικό στοιχείο με το δίπολο του ρεφορμισμού, το ΚΚΕ και τον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ. Η διαφοροποίηση αυτή δεν αναφέρεται αποκλειστικά στους μακροπρόθεσμους στόχους του κινήματος, αλλά διαπερνάει και τις πολιτικές επιλογές και πρακτικές του σήμερα, συνολικά δηλαδή τη στάση απέναντι σε ένα σύστημα που δεν μεταρρυθμίζεται, αλλά ανατρέπεται.

Αρνούμαστε να δεχτούμε ότι οι επαναστάσεις αποτελούν ξεπερασμένες ιστορικές ανορθογραφίες. Αντίθετα, επιμένουμε ότι ο μόνος δρόμος της ελπίδας παραμένει ο δρόμος της επαναστατικής ρήξης και ανατροπής του συστήματος. Πιστεύουμε, μάλιστα όχι μόνο στην αναγκαιότητα, αλλά και στη μεγαλύτερη δυνατότητα να νικήσουν οι επαναστάσεις της νέας εποχής, σε σχέση με ολόκληρο το ιστορικό παρελθόν.

Υπερασπίζουμε την επανάσταση του Οκτώβρη του 1917 που συμπληρώνει φέτος 90 χρόνια. Η Οκτωβριανή Επανάσταση αποτέλεσε το βαθύτερο ιστορικό ρήγμα στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα που πέτυχε μέχρι τώρα το εργατικό κίνημα. Με τις επαναστατικές κατακτήσεις και τα μέτρα σοσιαλιστικής κατεύθυνσης έδωσε αποφασιστική ώθηση στο διεθνές εργατικό κίνημα. Ωστόσο, σε αυτές τις κοινωνίες, τελικά δεν «νίκησε ο κομμουνισμός», όπως ισχυρίζονται σήμερα οι δυνάμεις της αντίδρασης, αλλά οι αστικές τάσεις που αναγεννήθηκαν στην ταξική πάλη μιας πρωτόγνωρης μεταβατικής περιόδου, όπου το κομμουνιστικό ρεύμα διαβρώθηκε και ανατράπηκε πολύ νωρίτερα από τις καταρρεύσεις του 1989. Υπερασπίζουμε με κριτικό τρόπο όλες τις επαναστατικές απόπειρες και εξεγέρσεις της προηγούμενης εποχής και τις κατακτήσεις τους, παρά τα λάθη και τις ανεπάρκειές τους: για την συμβολή μας στη νικηφόρα έκβαση των νέων επαναστάσεων και στην προσπάθεια επανεξόρμησης των επαναστατικών ιδεών.

Γ. ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΒΗΜΑ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕ.Ρ.Α

ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΠΟΛΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

7. Η ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ – ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΩΠΟΥ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ.

Για να μπορέσουν οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής – επαναστατικής αριστεράς να επιδράσουν στην ανάπτυξη της πολιτικής πάλης των εργαζόμενων και στην ευρύτερη ριζοσπαστκοποίηση του ρεύματος της αριστερής διαμαρτυρίας, χρειάζεται να αλλάξει η κατάσταση στην αριστερά. Χρειάζεται δηλαδή να γίνουν αποφασιστικά βήματα στην συγκρότηση ενός συνολικού πολιτικού αντικαπιταλιστικού ρεύματος, και στην οικοδόμηση του πόλου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς.

Όπως φάνηκε και στους μεγάλους αγώνες της προηγούμενης περιόδου, η ύπαρξη τόσο στο πολιτικό-συνδικαλιστικό πεδίο, όσο και πολιτικά των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, έπαιξαν αναντικατάστατο ρόλο στην εξέλιξη και ανάπτυξη της πάλης. Πιστεύουμε, ότι η ίδια αναγκαιότητα υπάρχει σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα, όταν μιλάμε για την συνολική αντιπαράθεση με την αστική πολιτική, στο επίπεδο των αγώνων, της πολιτικής προοπτικής, της ευρύτερης πολιτικής, ιδεολογικής αντιπαράθεσης με τον αντίπαλο.

Επιδιώκουμε λοιπόν την επόμενη περίοδο τον μετασχηματισμό όσο γίνεται μεγαλύτερου τμήματος του κόσμου που εκλογικά μετακινήθηκε προς ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ σε πιο σταθερή συνειδητή αντικαπιταλιστική πολιτική λογική, αλλά και την παραπέρα απόσπαση και τον μετασχηματισμό μεγάλων τμημάτων των εργαζόμενων που είναι εγκλωβισμένοι στα δυο αστικά κόμματα εξουσίας και κυρίως στο ΠΑΣΟΚ ιδιαίτερα στη φάση της σημερινής κρίσης του. Αυτό για το ΜΕ.Ρ.Α μπορεί να γίνει μέσα από την ανάπτυξη της πολιτικής πάλης των εργαζόμενων ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, το κεφάλαιο, την ΕΕ και των βημάτων στην οικοδόμηση της άλλης αριστεράς.

Από τις θέσεις αυτές αποκρούουμε κάθε λογική που υποστηρίζει ότι η ‘πλατύτερη επίδραση’ των αντικαπιταλιστικών και επαναστατικών ιδεών στην ευρύτερη ‘αριστερή διαμαρτυρία’ και την απογοητευμένη εργατική-λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ περνάει μέσα από ‘τα ανοίγματα στον σοσιαλιστικό χώρο’, την δορυφοροποίηση γύρω από τις δυνάμεις της ρεφορμιστικής αριστεράς, δημιουργία αντιμονοπωλιακών, αντινεοφιλελεύθερων μετώπων και «αντιδεξιών μετώπων» ή τέλος πρακτικών που μετατρέπουν την αριστερά σε ομάδα πίεσης στο ΠΑΣΟΚ η την υποτάσσουν στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία.

Το αμέσως επόμενο διάστημα η οικοδόμηση της άλλης αριστεράς, που θα περιλαμβάνει και απευθύνεται όλο αυτό το δυναμικό, περνάει σήμερα μέσα από

· Την συγκρότηση του ΜΕ.Ρ.Α, με κύριο στοιχείο την αναβάθμιση του πολιτικού προγραμματικού του λόγου, και το πλατύτατο άνοιγμά του στους αγωνιστές

· Την ανάπτυξη του περιεχομένου, της δράσης, του ανώτερου συντονισμού και του ενωτικού κεκτημένου των κοινωνικοπολιτικών σχημάτων και συσπειρώσεων της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στους εργατικούς χώρους, τις γειτονιές, την νεολαία κλπ.

· Τις συστηματικές πρωτοβουλίες διαλόγου και κοινής δράσης των δυνάμεων της «εκτός των τειχών Αριστεράς» και του ανένταχτου αντικαπιταλιστικού δυναμικού σε κινηματικό και πολιτικό επίπεδο, για την συμβολή στους αγώνες και την πραγματοποίηση ώριμων και σταθερών βημάτων στην κατεύθυνση του πόλου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς.

8. ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΩΤΕΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ – ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕ.Ρ.Α
Το ΜΕΡΑ προχωρά στην πολιτική- οργανωτική συγκρότηση του. Σταθερή επιδίωξη του είναι η δημιουργική υπέρβαση στο προγραμματικό πλαίσιο, τη γενικότερη φυσιογνωμία, την πολιτική και πρακτική του, με καθοριστικό κριτήριο την συμβολή στην προώθηση του μετώπου– πόλου της επαναστατικής – αντικαπιταλιστικής αριστεράς.

Για μας η συγκρότηση του ΜΕ.Ρ.Α δεν είναι ένα στενά οργανωτικό θέμα, αλλά μια πολιτική διαδικασία ανάπτυξης του περιεχομένου του, πλατύτερης επαφής με τους εκατοντάδες αγωνιστές που το στήριξαν και αυτήν την περίοδο και δημοκρατικής λειτουργίας ώστε να βρίσκουν πραγματικά χώρο, μόνιμης και σταθερής πολιτικής παρουσίας.

Στην κατεύθυνση αυτή: προχωράμε σε ένα γύρο πανελλαδικών εκδηλώσεων - συναντήσεων του ΜΕ.Ρ.Α, που θα καταλήξουν σε μία μεγάλη πανελλαδική συνάντηση μέσα στον Δεκέμβρη στην Αθήνα.

9. ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ – ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΧΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΩΝ

Υποστηρίζουμε κάθε πρωτοβουλία ανώτερης συγκρότησης σε περιεχόμενο, δράση και ανώτερο πολιτικό συντονισμό, των κοινωνικο-πολιτικών σχημάτων και συσπειρώσεων Στην κατεύθυνση αυτή καλούμε να συμβάλλουμε:

· στην ενεργοποίηση των εργατικών σχημάτων και κάθε άλλης εργατικής συλλογικότητας στην Αθήνα και πανελλαδικά για να καταλήξουν- συμβάλουν σε μια λογική άμεσης αγωνιστικής δράσης. Ειδικά στο εργατικό κίνημα θα συμβάλει αποφασιστικά η ανάπτυξη μιας αυτοτελούς ταξικής αντικαπιταλιστικής τάσης, σε διάκριση από τις ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ και από την Αυτόνομη Παρέμβαση και το ΠΑΜΕ, αλλά και με επιδίωξη κοινής δράσης με τους δυο τελευταίους, μέσα στους ταξικούς αγώνες.

· Την ανάπτυξη του ενωτικού κεκτημένου, της δημοκρατικής κουλτούρας και τον ριζοσπαστικό προσανατολισμό στην δράση της ΕΑΑΚ.

· Την ανώτερη παρέμβαση των αριστερών κινήσεων πόλης και τα άμεσα βήματα στην κατεύθυνση ενός μόνιμου, σταθερού πολιτικού και κινηματικού συντονισμού τους.

1. ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ-ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Προωθούμε τον διάλογο και την κοινή δράση πρώτα από όλα του ευρύτερου αντικαπιταλιστικού δυναμικού και των πολιτικών δυνάμεων που αναφέρονται σ’ αυτό. Το ΜΕΡΑ θα προτείνει σταθερά στις δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, κοινές ενέργειες για σημαντικά πολιτικά ζητήματα. Θα προτείνει, επίσης, την από κοινού διοργάνωση διαδικασιών διαλόγου και κοινής πολιτικής δράσης της αντικαπιταλιστικής αριστεράς.

Οι όποιες παρεμβάσεις διαλόγου και κοινής δράσης στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς δεν μπορούν να υπερβούν αυτομάτως τις σοβαρές πολιτικές διαφορές που υπάρχουν. Μπορούν, ωστόσο, να αναπτύσσουν την εργατική κουλτούρα ενότητας και αντιπαράθεσης, του αμοιβαίου σεβασμού και της συντροφικής εμπιστοσύνης χωρίς πρακτικές αυτοεπιβεβαίωσης και απαξίωσης των άλλων δυνάμεων, που πλήττουν καίρια την προοπτική και την αξιοπιστία κάθε εγχειρήματος διαλόγου και κοινής δράσης.

Αυτό εξυπηρετούσε και η πρόταση του ΜΕ.Ρ.Α να πραγματοποιηθεί πολιτική διαδήλωση ενάντια στο νέο ασφαλιστικό και την κυβερνητική πολιτική.

Με μια τέτοια λογική το επόμενο διάστημα θα πάρει και άλλες πρωτοβουλίες σε όλα τα μέτωπα, με πιο άμεση ανάγκη να συγκροτηθεί πρωτοβουλία της αντικαπιταλιστικής αριστεράς ενάντια στην νέα «Ευρωσυνθήκη».

Συγκεκριμένα το ΜΕ.Ρ.Α θα προτείνει σε κάθε οργάνωση, σχήμα και αγωνιστή που θέλει να παλέψει πάνω στην λογική «κάτω η νέα ευρωσυνθήκη – έξω από την ΕΕ του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού», την δημιουργία επιτροπής δράσης, που θα πάρει ένα σύνολο πολιτικών και κινηματικών πρωτοβουλιών, που θα καταλήξει σε διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα την περίοδο που θα ψηφίζεται.

Αθήνα, 31 Οκτωβρίου 2007