Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2007

Γαλαζοπράσινη συναίνεση στους συνεταιρισμούς

Ζητούμενη η παρέμβαση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς


του ΝΙΚΟΥ ΜΑΝΑΒΗ*
Πέρα από τα φώτα της δημοσιότητας, από τα τέλη του περασμένου Σεπτεμβρίου βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη η εκλογές στους αγροτικούς συνεταιρισμούς. Πρόκειται για την σημαντικότερη εκλογική μάχη στον αγροτικό χώρο η οποία θα ολοκληρωθεί στα τέλη του Δεκεμβρίου με την ανάδειξη της νέας διοίκησης της ΠΑΣΕΓΕΣ και των άλλων τριτοβάθμιων συνεταιριστικών οργανώσεων (Ελαιουργική, Κτηνοτροφική, Συκική, ΚΕΟΣΟΕ, ΚΕΣΠΥ κλπ). Σε αυτή την μάχη θα κριθούν οι πολιτικές γραμμές που αναπτύχθηκαν στον αγροτικό χώρο τα τελευταία 15 χρόνια. Από μια άποψη σε αυτές τις εκλογές θα φανεί η άνοδος των ποσοστών της κοινοβουλευτικής Αριστεράς στις εκλογές του Σεπτεμβρίου έχει γειωθεί με τον φτωχομεσαίους αγρότες και πατούν στην κοινωνική πραγματικότητα της ελληνικής υπαίθρου. Το ίδιο ισχύει για τις διάσπαρτες και ασυντόνιστες δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς θα κριθούν κι αυτές για την δράση τους.
Κοινό μυστικό στον αγροτικό χώρο είναι ότι οι πράσινοι και οι γαλάζιοι συνεταιριστές στην ΠΑΣΕΓΕΣ έχουν αγαστή συνεργασία από τις αρχές της δεκαετίας. Άριστη είναι η συνεργασία τους και με τις εκάστοτε ηγεσίες του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης πράσινες ή γαλάζιες. Όλοι μαζί τρέχουν για να εφαρμόσουν όσο πιο αποτελεσματικά γίνεται την πιο αντιδραστική εκδοχή της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Στόχος τους το ξεκλήρισμα της φτωχομεσαίας αγροτιάς, δηλαδή η μείωση του αγροτικού πληθυσμού της χώρας ως το 2013 στο 8%.
Όλα δείχνουν ότι η γαλαζοπράσινη σύμπνοια στον αγροτικό χώρο θα συνεχιστεί και την επόμενη τετραετία, καθώς ο νέος Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Αλέκος Κοντός πάγωσε κάθε προσπάθεια αντιπαράθεσης με την συνεταιριστική νομεκλατούρα της ΠΑΣΕΓΕΣ. Άλλωστε δεν είχε κανένα λόγο να διεκπεραιώσει εκείνος την κόντρα που προετοίμαζε το προκάτοχος του Βαγγέλης Μπασιάκος. Γιατί να έρθει σε σύγκρουση με μια κάστα συνεταιριστών οι οποίοι στηρίζουν πλήρως την πολιτική του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης; Γιατί να έρθει σε ρήξη με μια κάστα που στις πιο επαναστατικές στιγμές της καταφέρνει να ψελίσει μόνο μικρές φραστικές διαφοροποιήσεις από τα όσα λέει το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης.
Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ θέλουν να δημιουργήσουν συνεταιρισμούς δύο ταχυτήτων. Στην πρώτη ταχύτητα θα βρίσκονται μικροί συνεταιρισμοί λίγων μεγαλοαγροτών που θα συγκεντρώνουν μεγάλο όγκο παραγωγής αυτοί οι συνεταιρισμοί θα παίρνουν μεγάλες επιδοτήσεις για να δημιουργήσουν εγκαταστάσεις αποθήκευσης, επεξεργασίας και συσκευασίας των προϊόντων τους. Ακόμη και κονδύλια για την διαφήμιση και την εμπορία των αγροτικών προϊόντων θα διατίθενται κατά προτεραιότητα σε αυτούς τους συνεταιρισμούς. Το δρόμο αυτό άνοιξε ο νόμος που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ το 2003 και τον οποίο η Ν.Δ. θα αξιοποιήσει ως βάση για να φτιάξει το δικό της νόμο που θα προωθεί πολύ πιο γρήγορα τις αλλαγές που θέλει στους συνεταιρισμούς. Στην πρώτη ταχύτητα η Νέα Δημοκρατία θέλει και μια ξεχωριστή κατηγορία συνεταιρισμών – ομάδων παραγωγών που δραστηριοποιούνται στην παραγωγή μικρής κλίμακας (π.χ. ομάδα παραγωγών φάβας Σαντορίνης, ομάδα παραγωγών κρόκου Κοζάνης πορτοκαλιών Χίου). Πρόκειται για παραγωγούς προϊόντων που απευθύνονται σε μια μικρή ελίτ που μπορεί και θέλει να πληρώσει πολύ ακριβά τα τρόφιμα που καταναλώνει. Μπορεί αυτά τα προϊόντα να πωλούνται πανάκριβα όμως οι παραγωγοί μόλις θα απολαμβάνουν ελάχιστα πράγματα. Η ανάπτυξη αυτού του τομέα είναι εξαιρετικά χρήσιμη γιατί συνδυάζεται με τους σχεδιασμούς για την μετατροπή της Ελλάδας σε χώρα ακριβού τουρισμού.
Στην δεύτερη ταχύτητα θα μπουν οι συνεταιρισμοί των φτωχομεσαίων αγροτών (όσοι καταφέρουν να επιβιώσουν από την νέα ΚΑΠ). Στην ίδια κατηγορία θα μπουν και οι κλαδικοί συνεταιρισμοί που δραστηριοποιούνται στην παραγωγή προϊόντων που απευθύνονται στο ευρύ καταναλωτικό κοινό ή στην παραγωγή προϊόντων που η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να καταστρέψει (π.χ. καπνός, ζαχαρότευτλα). Στην δεύτερη κατηγορία βρίσκεται η συντριπτική πλειοψηφία των συνεταιρισμών που λειτουργούν σήμερα. Επιδίωξη του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. δεν είναι να κλείσουν αυτοί οι συνεταιρισμοί αλλά να υποβαθμιστούν σε απλές μονάδες συγκέντρωσης των προϊόντων χωρίς καμία συνεργατική δράση και χωρίς καμία διαπραγματευτική ισχύ.
Η Αριστερά οφείλει να αντιμετωπίσει τους συνεταιρισμούς ως μέσο άμυνας των φτωχομεσαίων παραγωγών απέναντι στις αδηφάγες ορέξεις των μεγαλοαγροτών και των εμπόρων. Ταυτόχρονα οι συνεταιρισμοί είναι πεδία κοινωνικής, πολιτιστικής και πολιτικής παρέμβασης. Τώρα που στα μάτια των αγροτών καταρρέει το «ευρωπαϊκό όραμα» οι δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς πρέπει να παρέμβουν όσο πιο αποφασιστικά μπορούν στις εκλογές των συνεταιρισμών. Είναι κρίσιμο να απαντηθεί η αδιέξοδη ευρωλαγνεία του ΣΥΡΙΖΑ που ονειρεύεται μια προοδευτική ΚΑΠ την ώρα που έρχεται η νέα αντιδραστική μετάλλαξη της. Όπως επίσης πρέπει να απαντηθεί πως το ευφυολόγημα του «παραγωγικού συνεταιρισμού» που προβάλει το ΚΚΕ δεν έχει γίνει καν απόπειρα εφαρμογής του στους πρωτοβάθμιους συνεταιρισμούς που ελέγχει το ΚΚΕ.

Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε την Κυριακή 21 Οκτωβρίου στην εφημερίδα «Πριν».

Δεν υπάρχουν σχόλια: