πρόταση του συντονιστικού

Προς τους αγωνιστές, τις τοπικές συγκεντρώσεις και συνελεύσεις του ΜΕΡΑ

* ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΑΧΗΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
* ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Α. ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ

1. ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Είμαστε σε μια περίοδο που, ιδιαίτερα μετά τις εκλογές, η αντεργατική επίθεση της κυβέρνησης κλιμακώνεται ενώ, ταυτόχρονα, είναι εμφανής η φθορά της αντιλαϊκής πολιτικής και των δυο αστικών κομμάτων που την προωθούν. Όπως αποτυπώθηκε και στο αποτέλεσμα των εκλογών, εμφανίζεται μια ευρύτερη διαμαρτυρία -αμφισβήτηση στην αντιλαϊκή επίθεση και στον αστικό συνασπισμό εξουσίας, στο μονόδρομο της ΟΝΕ/ΕΕ, των ιδιωτικοποιήσεων, της αγοράς, της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης των καπιταλιστικών κερδών.

Η οριακή αυτοδυναμία της ΝΔ δεν συγκροτεί ένα θετικό-επιθετικό ρεύμα αποδοχής της κυβερνητικής πολιτικής μέσα στους εργαζόμενους. Ιδιαίτερη σημασία, μάλιστα έχουν, τα ιστορικά χαμηλά ποσοστά που παίρνει ΝΔ στην νεολαία (σαν αποτέλεσμα και των μεγάλων αγώνων της προηγούμενης περιόδου) και σε τμήματα των εργαζομένων, πράγμα που οπωσδήποτε αντανακλά και ένα λαχάνιασμα του νεοφιλελεύθερου ρεύματος.

Η κρίση φυσιογνωμίας στο ΠΑΣΟΚ έχει στρατηγικά χαρακτηριστικά.. Είναι αποτέλεσμα της ουσιαστικά ταυτόσημης με τη ΝΔ πολιτικής του, της αφομοίωσης και οργανικής του διασύνδεσης με τους μηχανισμούς του κράτους και του κεφαλαίου. Η βαθιά του αναξιοπιστία συνδέεται με τη γενικότερη ιδεολογικοπολιτική κρίση και πορείας νεοφιλελεύθερης μετάλλαξης του αστικού αυτού κόμματος, σε αντιστοιχία με την εξέλιξη της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας, ειδικά όπως καταγράφεται στην Ευρώπη. Η κρίση στο ΠΑΣΟΚ διαχέεται σε όλο το πολιτικό σύστημα, καθώς αφενός αδυνατίζει την πειστικότητα των ‘εναλλακτικών λύσεων’ που διαθέτει σήμερα το σύστημα και αφετέρου συνδέεται και επικοινωνεί και με το αδυνάτισμα της ΝΔ.

Τα παραπάνω είναι τα στοιχεία που δημιουργούν μια σχετική ρευστότητα στο πολιτικό σκηνικό. Υπάρχουν πλατιά τμήματα των εργαζόμενων που δεν αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στο σημερινό πολιτικό σύστημα. Παρά το γεγονός ότι αυτό δεν αποτελεί ένα ρεύμα ‘αριστερής στροφής’, αναπτύσσεται η δυνατότητα ανώτερης συμμετοχής τμημάτων της βάσης (κυρίως) του ΠΑΣΟΚ στους αγώνες, νέων βαθύτερων βημάτων διαφοροποίησης από το πολιτικό σύστημα, αναζήτησης μιας ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής πολιτικής.

Οι πολιτικές αυτές εξελίξεις συνδέονται και τροφοδοτούνται και από τις ευρύτερες διεθνείς οικονομικές και πολιτικές τάσεις.

Στο οικονομικό πεδίο, η φούσκα των ακινήτων και οι αναταράξεις στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, η διόγκωση του δημόσιου και ιδιωτικού χρέους, η διαρκής άνοδος των τιμών των πρώτων υλών και ειδικά του πετρελαίου αποτελούν εκδηλώσεις μιας ευρύτερης αστάθειας και αδυναμίας του συστήματος να σταθεροποιήσει τα οικονομικά του μεγέθη και τις τάσεις κερδοφορία του.

Στο πολιτικό επίπεδο, φαίνεται ότι το επόμενο διάστημα μπαίνουμε σε μια φάση μιας νέας όξυνσης των ιμπεριαλιστικών και καπιταλιστικών ανταγωνισμών και διενέξεων με ενισχυμένη την πιθανότητα κλιμάκωσης του πολεμικού κινδύνου στην περιοχή. Η πιθανή επέμβαση της Τουρκίας στο Ιράκ, οι απειλές για πολεμικές ενέργειες των ΗΠΑ στο Ιράν, αλλά και οι ανοιχτές αντιθέσεις στα Βαλκάνια (Κόσσοβο, αναγνώρισης της Μακεδονίας κλπ) θα επιδράσουν καθοριστικά στην διαμόρφωση του πολιτικού συσχετισμού το επόμενο διάστημα.

2. Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΕ.Ρ.Α ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΗ ΔΙΑΣΤΗΜΑ

Το κοινωνικό πεδίο (ασφαλιστικό, εργασιακές σχέσεις, εκπαίδευση, περιβάλλον) και η ευρύτερη πολιτική διαπάλη γύρω από τα μεγάλα ζητήματα (εξελίξεις στα Βαλκάνια, δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες), είναι το καυτό έδαφος πάνω στο οποίο θα δοκιμαστούν οι πολιτικές και οι αντιλήψεις όλων των πολιτικών δυνάμεων και θα διαμορφωθούν οι νέοι συσχετισμοί το επόμενο διάστημα.

Στο πεδίο αυτό θα κριθεί η δυνατότητα της εμβάθυνσης, ανάπτυξης, πολιτικοποίησης σε ανατρεπτική κατεύθυνση του ρεύματος της αριστερής διαμαρτυρίας που εκφράστηκε στις εκλογές, ή το πισωγύρισμά του στα πλαίσια του δικομματισμού ή των διάφορων εναλλακτικών λύσεων ενσωμάτωσης που ετοιμάζονται.

Από την σκοπιά του ΜΕ.Ρ.Α επιδιώκουμε το επόμενο διάστημα να συμβάλουμε:

· στην ανάπτυξη ενός μαζικού πολιτικού κινήματος των εργαζόμενων, για την υπεράσπιση και διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών και δικαιωμάτων τους, για να δημιουργηθούν ρήγματα και να ανατραπεί η πολιτική της κυβέρνησης, του κεφαλαίου, της ΕΕ, και του ιμπεριαλισμού. Για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Για να δημιουργηθούν ευρύτερες προϋποθέσεις ριζικού κλονισμού στους συντηρητικούς κοινωνικοπολιτικούς συσχετισμούς και στη διαδικασία «κοινοβουλευτικής ενσωμάτωσης» της λαϊκής αγανάκτησης.

· Στο δυνάμωμα της πολιτικής πάλης των εργαζόμενων ενάντια στο πολιτικό σύστημα συνολικά και τις εναλλακτικές του λύσεις, ενάντια:

- στην κυβέρνηση της ΝΔ και τα αντιδραστικά της σχέδια.

- στο ΠΑΣΟΚ, του οποίου και τα δύο βασικά ρεύματα και όλοι οι υποψήφιοι κινούνται στην ίδια νεοφιλελεύθερη τροχιά.

- το υπεραντιδραστικού , εθνικιστικού και ρατσιστικού ΛΑ.Ο.Σ.

· στην ανάπτυξη και ριζοσπαστικοποίηση του ‘ρεύματος της διαμαρτυρίας’ που εκφράστηκε προς τα αριστερά, μέσα από την ανάπτυξη της πάλης του στην βάση ενός βαθύτερου αντικαπιταλιστικού πολιτικού προγράμματος αντιπαράθεσης με τους πυλώνες της πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ, και ανάπτυξης πρωτοβουλιών διαλόγου και ενότητας στο έδαφος του κινήματος..

· στην ανάπτυξη του πολιτικού ρεύματος της αντικαπιταλιστικής αριστεράς δηλ. του πολιτικού χώρου ενός διακριτού τρίτου ρεύματος της αριστεράς στην ελληνική κοινωνία πέραν του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, και τα βήματα για την δημιουργία του μετώπου-πόλου της. Μιας αριστεράς που παλεύει αποφασιστικά στο σήμερα, με προοπτική την αντικαπιταλιστική επανάσταση, την εργατική εξουσία και δημοκρατία. Που εμπνέεται και στους σημερινούς αγώνες από την προοπτική μιας άλλης κοινωνίας, χωρίς αγορά, εκμετάλλευση και φτώχεια, ΕΕ και ατομική ιδιοκτησία, καταπίεση και πολέμους, οικολογικά εγκλήματα και πολιτισμική μιζέρια. Για να ανοίξει ο δρόμος για τη σοσιαλιστική και κομμουνιστική απελευθέρωση

Για να προχωρήσουν τα παραπάνω είναι σήμερα περισσότερο από ποτέ αναγκαία, η σταθερή και μόνιμη πολιτική συμπαράταξη του δυναμικού της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής- Αριστεράς, η ενίσχυση της ενωτικής του δράσης στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες της περιόδου.

Απαραίτητη προϋπόθεση είναι μια βαθύτερη κριτική–αυτοκριτική αποτίμηση της πορείας της αντικαπιταλιστικής αριστεράς (και του ΜΕΡΑ) και των αντιφάσεων της στη διαμόρφωση ενός συνολικού αντικαπιταλιστικού επαναστατικού προγράμματος πάλης που θα εκπροσωπεί την πληττόμενη εργαζόμενη πλειοψηφία. Της αδυναμίας της να ενοποιεί και θα μετασχηματίζει τις επιμέρους κοινωνικές αντιστάσεις σε μια συνολική πολιτική αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.

Β. ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ - ΡΗΞΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.

3. Η ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟ

Η αστική πολιτική στο επόμενο διάστημα στοχεύει σε ένα νέο πολύ βαθύτερο γύρο λεηλασίας και εκμετάλλευσης με ορίζοντα το 2010. Στο διάστημα αυτό, θα πρέπει να έχουν υλοποιηθεί οι λεόντειες δεσμεύσεις της ‘στρατηγικής της Λισσαβόνας’ και των ‘προγραμμάτων σύγκλισης’ που περιλαμβάνουν: την αντιδραστική μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό, την Πράσινη Βίβλο για την ‘ελαστασφάλεια’, τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις, την εφαρμογή της ταξική-επιχειρηματικής μεταρρύθμισης στην εκπαίδευση, την αντιδραστική θωράκιση του κράτους (συνταγματική αναθεώρηση, νέα διοικητική διάρθρωση, κρατικός αυταρχισμός κλπ), την παραπέρα οργάνωση και παράδοση της φύσης και του χώρου στην επιχειρηματική αξιοποίηση (νέα χωροταξικά σχέδια, ‘ανάπτυξη’ στις πυρόπληκτες περιοχές, νέα γενιά μεγάλων έργων στο Λεκανοπέδιο και γενικά) , την συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή.

Αποτελεί σημαντικό λάθος να πιστεύει κανείς ότι η αστική τάξη θα αναβάλλει αυτήν την πολιτική. Φυσικά θα υπάρχουν ελιγμοί, με στόχο τον κατακερματισμό των εργαζόμενων και του κινήματος, αλλά η πολιτική αυτή επιβάλλεται από τις βαθύτερες ανάγκες του κεφαλαίου.

Με βάση αυτήν την εκτίμηση πρέπει να οργανωθεί η πάλη των εργαζόμενων και της νεολαίας.

4. ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ.

Το πολιτικό -κοινωνικό κίνημα αντίστασης ρήξης και ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής επιδιώκουμε να κατακτά αναβαθμισμένα πολιτικά και προγραμματικά χαρακτηριστικά:

· Στρέφεται ενάντια στο πολιτικό σύστημα συνολικά και όχι απλά ενάντια στην κυβέρνηση. Είναι δηλαδή ανεξάρτητο και από τους δύο πόλους του αστικού δικομματισμού, την εργοδοσία, το κράτος σε όλα του τα επίπεδα (κεντρικό και τοπικό), την ΕΕ.

· Προβάλλει ένα περιεχόμενο πάλης, το οποίο έχει ως βασικό κριτήριο τα σύγχρονα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας με βάση τις δυνατότητες της εποχής. με τα αναγκαία στρατηγικά στοιχεία που απαιτεί η αποτελεσματική αναμέτρηση με την κυρίαρχη πολιτική στο κοινωνικό ζήτημα, την αντιιμπεριαλιστική πάλη, την δημοκρατία, το περιβάλλον. Αυτά πρέπει να αποτυπώνονται και στο πρόγραμμα πάλης σε κάθε χώρο (βλ. σημείο 5)

· Διαχωρίζεται με σαφήνεια από τον υποταγμένο συνδικαλισμό και αναζητά δρόμους υπέρβασή του και ανεξάρτητης αγωνιστικής έκφρασης των ίδιων των εργαζόμενων. Προωθεί την ταξική, σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, όσον αφορά το περιεχόμενο, τις μορφές πάλης του και τις δομές οργάνωσής του ,την ανάπτυξη εργατικών αγώνων και πέρα από το ημερολόγιο εκτονώσεων της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ.

Προωθεί άμεσα το συντονισμό ταξικών σωματείων, επιτροπών αγώνα, συνελεύσεων και άλλων συλλογικών αγωνιστικών κινήσεων σε κλάδους και γειτονιές, με διαδικασίες βάσης, συνελεύσεις και ισότιμο οριζόντιο συντονισμό, που θα αναλάβει την ευθύνη να δώσει πραγματική μάχη ενάντια στο «νέο» ασφαλιστικό.

Επιδιώκει να συνολικοποιείται ανά κλάδο, θέμα και γενικά, να οικοδομεί στην πράξη ένα κίνημα παιδείας-εργασίας-δημοκρατίας, ως το επίπεδο ενός συνολικού κινήματος που στρέφεται ενάντια στην ΕΕ, την κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα.

· Διέπεται από μια λογική αγωνιστικής ταξικής ενότητας στη βάση των εργαζόμενων, από μια μετωπική λογική με κάθε αγωνιστική ριζοσπαστική φωνή, με κάθε γνήσιο ταξικό σκίρτημα, με κάθε τάση αμφισβήτησης-ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική. Απευθύνεται για κοινή δράση και στις δυνάμεις της διαχειριστικής αριστεράς και στην λαϊκή-εργατική βάση του ΠΑΣΟΚ , με ταξικούς, δυνάμει αντικαπιταλιστικούς στόχους ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, τον αστικό συνασπισμό εξουσίας, την ΕΕ, σε μεγάλα ζητήματα, όπως ο πόλεμος, η καταστολή κ. λπ.

Σε αυτή την βάση απαιτείται αντιπαράθεση με πολιτικές λογικές όπως του ΣΥΡΙΖΑ που λειτουργούν σαν αριστερό άλλοθι του υποταγμένου συνδικαλισμού αλλά και του ΚΚΕ που, αρνείται στην ουσία τον πολιτικό αγώνα του εργατικού κινήματος για την ανατροπή της επίθεσης και που με τη λογική του οργανωτικού ελέγχου επιτείνει τον κατακερματισμό του κινήματος και δεν συμβάλλει στην ανάπτυξη νικηφόρων αγώνων.

5. ΒΑΣΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΠΑΛΗΣ για το επόμενο διάστημα είναι:

· Για την υπεράσπιση των σύγχρονων κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και των νέων ενάντια στην ΟΝΕ και τα προγράμματα σύγκλισης, την πολιτική της Λισσαβόνας και της ΕΕ γενικότερα. Ενάντια στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, την λιτότητα, την πρωτοφανή ακρίβεια , την φτώχεια και την ελαστική εργασία. Ενάντια στην «Πράσινη Βίβλο» της Ε.Ε. για την εργασία.

- Για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, ενάντια στην λογική της «ελαστασφάλειας». Με σταθερό 5ήμερο – 7ωρο - 35ωρο

- Για δημόσια ασφάλιση για όλους, με μείωση των ορίων ηλικίας, μείωση των εργατικών εισφορών (στην κατεύθυνση της κατάργησής τους) έξω από τον χρηματηστηριακό τζόγο, επιστροφή όλων των κλεμμένων στα ασφαλιστικά ταμεία

- Απαγόρευση των απολύσεων.

- Για 1400 ευρώ κατώτερο μισθό.

· Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις. Όλες οι επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας δημόσιες και με εργατικό έλεγχο. Απαλλοτρίωση των επιχειρήσεων που κλείνουν ή «μετακομίζουν» χωρίς αποζημίωση στους καπιταλιστές και κάτω από εργατικό έλεγχο.

· Ενίσχυσης της πάλης των εργαζόμενων του χωριού και των φτωχών αγροτών για συνεταιρισμούς και συλλόγους στα δικά τους χέρια. ΟΧΙ στην μετατροπή των συνεταιρισμών σε ΑΕ που φορτώνουν τα χρέη τους στους φτωχούς αγρότες. Κάλυψη του κόστους παραγωγής και του μόχθου του αγρότη. Όχι στους μεγαλοαγρότες, το αγροτοδιατροφικό κεφάλαιο και τα μεταλλαγμένα. Να μην εφαρμοστεί η ΚΑΠ. Ενάντια στην μετατροπή του γενετικού υλικού σε ιδιοκτησία των πολυεθνικών. Κατάργηση του ασφαλιστικού νόμου που χορηγεί συντάξεις πείνας των 330 Ευρώ στην συντριπτική πλειοψηφία των αγροτών. Κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών των μικροαγροτών και γενναία αύξηση των συντάξεων. Ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και ασφαλιστική κάλυψη όλων των εργατών γης .

· Δημόσια και δωρεάν παιδεία σε όλες τις βαθμίδες, σύγχρονα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα για τη νέα γενιά. Αποδέσμευση από τις επιταγές της διαδικασίας της Μπολόνια και τον Ενιαίο Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης. Πάλη για την κατάργηση του Νόμου Πλαίσιου, και να μην υιοθετηθεί η οδηγία για τα ΚΕΣ που πρέπει να κλείσουν. Όχι στην κατάργηση του άρθρου 16. Πάλη ενάντια στο σχολείο της αγοράς και των ταξικών φραγμών. Κατάργηση της βάσης του 10, των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ, της εντατικοποίησης και της πειθάρχησης των μαθητών. Ενιαίο Λύκειο για όλους, ελεύθερη πρόσβαση στην Ανώτατη Εκπαίδευση.

· Κάτω τα χέρια από τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες, ίσα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα για τους μετανάστες. Όχι στους τρομονόμους, την τρομοϋστερία, την χαφιεδοκρατία, τον «Μεγάλο Αδελφό» με τις απαγωγές, τις κάμερες και τις υποκλοπές. Κατάργηση αυταρχικών, ελευθεροκτόνων και αντιαπεργιακών ρυθμίσεων και θεσμών. Όχι στον Νέο Καποδίστρια και την αντιδραστική αναθεώρηση του Συντάγματος. Διαχωρισμός της Εκκλησίας από το κράτος.

· Πάλη για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και των δημόσιων χώρων, ενάντια στην λογική του κέρδους, της διαρκούς συσσώρευσης του κεφαλαίου και της εμπορευματοποίησης. Αιχμή του αμέσως επόμενου διαστήματος είναι η ‘ανασυγκρότηση’ των περιοχών που κάηκαν, με κριτήριο την αξιοπρεπή επιβίωση των κατοίκων, την προστασία της μικρής και μεσαίας αγροτικής παραγωγής και του φυσικού πλούτου ενάντια στην επέλαση του κατασκευαστικού και τουριστικού κεφαλαίου.

· Πάλη ενάντια στον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό και τον εθνικισμό. Έξω απ’ το ΝΑΤΟ – έξω οι βάσεις. Άμεση επιστροφή των ελληνικών στρατευμάτων από τις αμερικανονατοϊκές ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις. Κατάργηση των δυσβάσταχτων εξοπλιστικών προγραμμάτων. Ενάντια στις συνεχείς ιμπεριαλιστικές αλλαγές των συνόρων στα Βαλκάνια (Κόσσοβο) και στη δημιουργία κρατών προτεκτοράτων. Όχι σε νέο σχέδιο Ανάν για την Κύπρο.

Αναπτύσσουμε την διεθνιστική αλληλεγγύη και κοινή αντιιμπεριαλιστική πάλη των λαών, την κοινή δράση με κάθε πραγματική αντιπολεμική φωνή, με πλήρη αυτοτέλεια και σε αντίθεση τόσο με τις δυνάμεις εκείνες που προωθούν έναν δεξιό ή φίλο-ΕΕ «αντιαμερικανισμό» όσο και από πρωτοβουλίες και μηχανισμούς της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

· Συνολικότερα για την ΕΕ παλεύουμε για να κλονιστεί η πολιτική της ΕΕ, διεκδικώντας μια διαρκή ανυπακοή στις ευρωενωσιακές πολιτικές, για να μη περάσει η ευρωσυνθήκη, για την αποδέσμευση της Ελλάδας και την τελική διάλυση της καπιταλιστικής /ιμπεριαλιστικής ΕΕ, για μια άλλη σοσιαλιστική διεθνοποίηση στην περιοχή μας, στην Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο.

6. ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

ΚΑΙ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.

Το ΜΕ.Ρ.Α συνδέει -εντάσσει την σημερινή του πάλη στην ποιοτικά ανώτερη πολιτικά επιδίωξη της αντικαπιταλιστικής επανάστασης, της εργατικής εξουσίας -δημοκρατίας για να ανοίξει ο δρόμος της διεθνιστικής σοσιαλιστικής κομμουνιστικής απελευθέρωσης.

Η σύνδεση- οργανική ένταξη των αγώνων με την προοπτική αυτή αποτελεί στρατηγικό φυσιογνωμικό χαρακτηριστικό της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και βασικό διαφοροποιητικό στοιχείο με το δίπολο του ρεφορμισμού, το ΚΚΕ και τον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ. Η διαφοροποίηση αυτή δεν αναφέρεται αποκλειστικά στους μακροπρόθεσμους στόχους του κινήματος, αλλά διαπερνάει και τις πολιτικές επιλογές και πρακτικές του σήμερα, συνολικά δηλαδή τη στάση απέναντι σε ένα σύστημα που δεν μεταρρυθμίζεται, αλλά ανατρέπεται.

Αρνούμαστε να δεχτούμε ότι οι επαναστάσεις αποτελούν ξεπερασμένες ιστορικές ανορθογραφίες. Αντίθετα, επιμένουμε ότι ο μόνος δρόμος της ελπίδας παραμένει ο δρόμος της επαναστατικής ρήξης και ανατροπής του συστήματος. Πιστεύουμε, μάλιστα όχι μόνο στην αναγκαιότητα, αλλά και στη μεγαλύτερη δυνατότητα να νικήσουν οι επαναστάσεις της νέας εποχής, σε σχέση με ολόκληρο το ιστορικό παρελθόν.

Υπερασπίζουμε την επανάσταση του Οκτώβρη του 1917 που συμπληρώνει φέτος 90 χρόνια. Η Οκτωβριανή Επανάσταση αποτέλεσε το βαθύτερο ιστορικό ρήγμα στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα που πέτυχε μέχρι τώρα το εργατικό κίνημα. Με τις επαναστατικές κατακτήσεις και τα μέτρα σοσιαλιστικής κατεύθυνσης έδωσε αποφασιστική ώθηση στο διεθνές εργατικό κίνημα. Ωστόσο, σε αυτές τις κοινωνίες, τελικά δεν «νίκησε ο κομμουνισμός», όπως ισχυρίζονται σήμερα οι δυνάμεις της αντίδρασης, αλλά οι αστικές τάσεις που αναγεννήθηκαν στην ταξική πάλη μιας πρωτόγνωρης μεταβατικής περιόδου, όπου το κομμουνιστικό ρεύμα διαβρώθηκε και ανατράπηκε πολύ νωρίτερα από τις καταρρεύσεις του 1989. Υπερασπίζουμε με κριτικό τρόπο όλες τις επαναστατικές απόπειρες και εξεγέρσεις της προηγούμενης εποχής και τις κατακτήσεις τους, παρά τα λάθη και τις ανεπάρκειές τους: για την συμβολή μας στη νικηφόρα έκβαση των νέων επαναστάσεων και στην προσπάθεια επανεξόρμησης των επαναστατικών ιδεών.

Γ. ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΒΗΜΑ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕ.Ρ.Α

ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΠΟΛΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

7. Η ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ – ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΩΠΟΥ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ.

Για να μπορέσουν οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής – επαναστατικής αριστεράς να επιδράσουν στην ανάπτυξη της πολιτικής πάλης των εργαζόμενων και στην ευρύτερη ριζοσπαστκοποίηση του ρεύματος της αριστερής διαμαρτυρίας, χρειάζεται να αλλάξει η κατάσταση στην αριστερά. Χρειάζεται δηλαδή να γίνουν αποφασιστικά βήματα στην συγκρότηση ενός συνολικού πολιτικού αντικαπιταλιστικού ρεύματος, και στην οικοδόμηση του πόλου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς.

Όπως φάνηκε και στους μεγάλους αγώνες της προηγούμενης περιόδου, η ύπαρξη τόσο στο πολιτικό-συνδικαλιστικό πεδίο, όσο και πολιτικά των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, έπαιξαν αναντικατάστατο ρόλο στην εξέλιξη και ανάπτυξη της πάλης. Πιστεύουμε, ότι η ίδια αναγκαιότητα υπάρχει σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα, όταν μιλάμε για την συνολική αντιπαράθεση με την αστική πολιτική, στο επίπεδο των αγώνων, της πολιτικής προοπτικής, της ευρύτερης πολιτικής, ιδεολογικής αντιπαράθεσης με τον αντίπαλο.

Επιδιώκουμε λοιπόν την επόμενη περίοδο τον μετασχηματισμό όσο γίνεται μεγαλύτερου τμήματος του κόσμου που εκλογικά μετακινήθηκε προς ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ σε πιο σταθερή συνειδητή αντικαπιταλιστική πολιτική λογική, αλλά και την παραπέρα απόσπαση και τον μετασχηματισμό μεγάλων τμημάτων των εργαζόμενων που είναι εγκλωβισμένοι στα δυο αστικά κόμματα εξουσίας και κυρίως στο ΠΑΣΟΚ ιδιαίτερα στη φάση της σημερινής κρίσης του. Αυτό για το ΜΕ.Ρ.Α μπορεί να γίνει μέσα από την ανάπτυξη της πολιτικής πάλης των εργαζόμενων ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, το κεφάλαιο, την ΕΕ και των βημάτων στην οικοδόμηση της άλλης αριστεράς.

Από τις θέσεις αυτές αποκρούουμε κάθε λογική που υποστηρίζει ότι η ‘πλατύτερη επίδραση’ των αντικαπιταλιστικών και επαναστατικών ιδεών στην ευρύτερη ‘αριστερή διαμαρτυρία’ και την απογοητευμένη εργατική-λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ περνάει μέσα από ‘τα ανοίγματα στον σοσιαλιστικό χώρο’, την δορυφοροποίηση γύρω από τις δυνάμεις της ρεφορμιστικής αριστεράς, δημιουργία αντιμονοπωλιακών, αντινεοφιλελεύθερων μετώπων και «αντιδεξιών μετώπων» ή τέλος πρακτικών που μετατρέπουν την αριστερά σε ομάδα πίεσης στο ΠΑΣΟΚ η την υποτάσσουν στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία.

Το αμέσως επόμενο διάστημα η οικοδόμηση της άλλης αριστεράς, που θα περιλαμβάνει και απευθύνεται όλο αυτό το δυναμικό, περνάει σήμερα μέσα από

· Την συγκρότηση του ΜΕ.Ρ.Α, με κύριο στοιχείο την αναβάθμιση του πολιτικού προγραμματικού του λόγου, και το πλατύτατο άνοιγμά του στους αγωνιστές

· Την ανάπτυξη του περιεχομένου, της δράσης, του ανώτερου συντονισμού και του ενωτικού κεκτημένου των κοινωνικοπολιτικών σχημάτων και συσπειρώσεων της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στους εργατικούς χώρους, τις γειτονιές, την νεολαία κλπ.

· Τις συστηματικές πρωτοβουλίες διαλόγου και κοινής δράσης των δυνάμεων της «εκτός των τειχών Αριστεράς» και του ανένταχτου αντικαπιταλιστικού δυναμικού σε κινηματικό και πολιτικό επίπεδο, για την συμβολή στους αγώνες και την πραγματοποίηση ώριμων και σταθερών βημάτων στην κατεύθυνση του πόλου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς.

8. ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΩΤΕΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ – ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕ.Ρ.Α
Το ΜΕΡΑ προχωρά στην πολιτική- οργανωτική συγκρότηση του. Σταθερή επιδίωξη του είναι η δημιουργική υπέρβαση στο προγραμματικό πλαίσιο, τη γενικότερη φυσιογνωμία, την πολιτική και πρακτική του, με καθοριστικό κριτήριο την συμβολή στην προώθηση του μετώπου– πόλου της επαναστατικής – αντικαπιταλιστικής αριστεράς.

Για μας η συγκρότηση του ΜΕ.Ρ.Α δεν είναι ένα στενά οργανωτικό θέμα, αλλά μια πολιτική διαδικασία ανάπτυξης του περιεχομένου του, πλατύτερης επαφής με τους εκατοντάδες αγωνιστές που το στήριξαν και αυτήν την περίοδο και δημοκρατικής λειτουργίας ώστε να βρίσκουν πραγματικά χώρο, μόνιμης και σταθερής πολιτικής παρουσίας.

Στην κατεύθυνση αυτή: προχωράμε σε ένα γύρο πανελλαδικών εκδηλώσεων - συναντήσεων του ΜΕ.Ρ.Α, που θα καταλήξουν σε μία μεγάλη πανελλαδική συνάντηση μέσα στον Δεκέμβρη στην Αθήνα.

9. ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ – ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΧΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΩΝ

Υποστηρίζουμε κάθε πρωτοβουλία ανώτερης συγκρότησης σε περιεχόμενο, δράση και ανώτερο πολιτικό συντονισμό, των κοινωνικο-πολιτικών σχημάτων και συσπειρώσεων Στην κατεύθυνση αυτή καλούμε να συμβάλλουμε:

· στην ενεργοποίηση των εργατικών σχημάτων και κάθε άλλης εργατικής συλλογικότητας στην Αθήνα και πανελλαδικά για να καταλήξουν- συμβάλουν σε μια λογική άμεσης αγωνιστικής δράσης. Ειδικά στο εργατικό κίνημα θα συμβάλει αποφασιστικά η ανάπτυξη μιας αυτοτελούς ταξικής αντικαπιταλιστικής τάσης, σε διάκριση από τις ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ και από την Αυτόνομη Παρέμβαση και το ΠΑΜΕ, αλλά και με επιδίωξη κοινής δράσης με τους δυο τελευταίους, μέσα στους ταξικούς αγώνες.

· Την ανάπτυξη του ενωτικού κεκτημένου, της δημοκρατικής κουλτούρας και τον ριζοσπαστικό προσανατολισμό στην δράση της ΕΑΑΚ.

· Την ανώτερη παρέμβαση των αριστερών κινήσεων πόλης και τα άμεσα βήματα στην κατεύθυνση ενός μόνιμου, σταθερού πολιτικού και κινηματικού συντονισμού τους.

1. ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ-ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Προωθούμε τον διάλογο και την κοινή δράση πρώτα από όλα του ευρύτερου αντικαπιταλιστικού δυναμικού και των πολιτικών δυνάμεων που αναφέρονται σ’ αυτό. Το ΜΕΡΑ θα προτείνει σταθερά στις δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, κοινές ενέργειες για σημαντικά πολιτικά ζητήματα. Θα προτείνει, επίσης, την από κοινού διοργάνωση διαδικασιών διαλόγου και κοινής πολιτικής δράσης της αντικαπιταλιστικής αριστεράς.

Οι όποιες παρεμβάσεις διαλόγου και κοινής δράσης στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς δεν μπορούν να υπερβούν αυτομάτως τις σοβαρές πολιτικές διαφορές που υπάρχουν. Μπορούν, ωστόσο, να αναπτύσσουν την εργατική κουλτούρα ενότητας και αντιπαράθεσης, του αμοιβαίου σεβασμού και της συντροφικής εμπιστοσύνης χωρίς πρακτικές αυτοεπιβεβαίωσης και απαξίωσης των άλλων δυνάμεων, που πλήττουν καίρια την προοπτική και την αξιοπιστία κάθε εγχειρήματος διαλόγου και κοινής δράσης.

Αυτό εξυπηρετούσε και η πρόταση του ΜΕ.Ρ.Α να πραγματοποιηθεί πολιτική διαδήλωση ενάντια στο νέο ασφαλιστικό και την κυβερνητική πολιτική.

Με μια τέτοια λογική το επόμενο διάστημα θα πάρει και άλλες πρωτοβουλίες σε όλα τα μέτωπα, με πιο άμεση ανάγκη να συγκροτηθεί πρωτοβουλία της αντικαπιταλιστικής αριστεράς ενάντια στην νέα «Ευρωσυνθήκη».

Συγκεκριμένα το ΜΕ.Ρ.Α θα προτείνει σε κάθε οργάνωση, σχήμα και αγωνιστή που θέλει να παλέψει πάνω στην λογική «κάτω η νέα ευρωσυνθήκη – έξω από την ΕΕ του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού», την δημιουργία επιτροπής δράσης, που θα πάρει ένα σύνολο πολιτικών και κινηματικών πρωτοβουλιών, που θα καταλήξει σε διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα την περίοδο που θα ψηφίζεται.

Αθήνα, 31 Οκτωβρίου 2007

ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΕΥΡΩΣΥΝΤΑΓΜΑ, ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΕ!

Στη Σύνοδο Κορυφής της Λισαβόνας, 18-19 Οκτωβρίου, οι ηγέτες των 27 χωρών-μελών της ΕΕ ενέκριναν την λεγόμενη «Μεταρρυθμιστική Συνθήκη», ουσιαστικά το παλιό Ευρωσύνταγμα στο οποίο είχαν αντιταχθεί οι λαοί της Ευρώπης με τις κινητοποιήσεις τους και τα δημοψηφίσματα στην Γαλλία και την Ολλανδία.

Με την απόφαση αυτή, για να αποφύγει μια νέα καταδίκη του «νέου» εκτρώματος η Σύνοδος Κορυφής προχωρούσε σε ένα καθαρό πολιτικό πραξικόπημα. Καταργούσε το αυτονόητο και στοιχειώδες δημοκρατικό δικαίωμα του δημοψηφίσματος και όριζε ότι το «νέο» Ευρωσύνταγμα θα εγκριθεί από τα κοινοβούλια και όχι από τους λαούς της ΕΕ. Σ’ αυτό το πραξικόπημα όλοι πρέπει να αντιδράσουμε και να κινητοποιήθούμε ώστε να μην περάσει το «νέο» Ευρωσύνταγμα ή όπως ψευδεπίγραφα το αποκαλούν Μεταρρυθμιστική Συνθήκη, γιατί:

1. Αποτελεί εξαπάτηση και κοροϊδία να επαναφέρουν με άλλο όνομα το παλιό Ευρωσύνταγμα που είχε απορριφθεί και καταδικαστεί στη συνείδηση των λαών της ΕΕ.
2. Κατοχυρώνει συνταγματικά την αρχή της «ανόθευτης ελευθερίας του ανταγωνισμού» σε βάρος κάθε υπολείμματος «κοινωνικού κράτους».
3. Καταργεί ακόμη περισσότερο κυριαρχικά δικαιώματα των λαών, τα οποία μεταφέρονται στα κλειστά μη εκλεγμένα και απόλυτα ελεγχόμενα από το κεφάλαιο όργανα της ΕΕ.
4. Καταργεί το δικαίωμα του βέτο καθιερώνει την αρχή της ειδικής πλειοψηφίας-για όλα τα θέματα-με βάση το πληθυσμό, πράγμα που ευνοεί τα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κράτη.
5. Καταργεί τη μόνιμη εκπροσώπηση των κρατών-μελών στην ΕΕ στα ανώτερα όργανα, πράγμα που πλήττει ειδικά τις μικρότερες χώρες.
6. Καταργεί στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα και ατομικές ελευθερίες και προβλέπει το χαφιεδισμό, το ηλεκτρονικό φακέλωμα κλπ, συμπεριλαμβανομένης της παράδοσης των μητρώων των επιβατών των ευρωπαϊκών αεροπορικών εταιριών όχι μόνο όσων ταξιδεύουν προς τις ΗΠΑ ( παρά την αντίθετη απόφαση του ευρωκοινοβουλίου) αλλά και αυτών που ταξιδεύουν εντός της ΕΕ. Η πρόβλεψη αυτή δεν υπήρχε στο ‘Ευρωσύνταγμα’.
7. Το Ευρωπαϊκό δικαστήριο, οι νόμοι και οι συνθήκες που υιοθετούνται από την ΕΕ υπερισχύουν της δικαιοσύνης και των νόμων των εθνικών κρατών.
8. Εντείνει την στρατικοποίηση της ΕΕ, ενισχύει ακόμη περισσότερο τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Άμυνας. Αναγορεύει το ΝΑΤΟ σε «θεμέλιο της συλλογικής άμυνας των μελών του» και κατοχυρώνει τις στρατιωτικές και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις-ακόμη και προληπτικά , υιοθετόντας το δόγμα των ΗΠΑ- δήθεν για ανθρωπιστικούς λόγους ή για την αντιμετώπιση ταραχών και την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.
9. Τέλος, και ίσως το ανατριχιαστικότερο, κοινωνικά δικαιώματα δεν αναφέρονται καθόλου ή όταν αναφέρονται είναι πολύ πιο κάτω από τα κεκτημένα και εγγεγραμμένα στην εργατική νομοθεσία των κρατών-μελών της ΕΕ. Καταργείται για παράδειγμα η αναφορά στο 48ωρο ως ανώτατο όριο εβδομαδιαίου εργάσιμου χρόνου ανοίγοντας έτσι στο δρόμο στα σχέδια για 65ωρο. Όπως αποφασίστηκε επιπλέον, οι Πορτογάλοι θα φέρουν στη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου για ενσωμάτωση στην Συνθήκη, την τελική πρόταση της συμφωνίας που υπέγραψαν καταρχήν οι εκπρόσωποι των εργοδοτών και των πουλημένων ευρωπαϊκών συνδικάτων για τον «εκσυγχρονισμό» της ευρωπαϊκής αγοράς εργασίας πάνω στις αρχές της λεγόμενης «ελαστασφάλειας-flexicurity», δηλαδή της μερικής απασχόλησης, της απελευθέρωσης των απολύσεων κλπ.

Συνολικά πρόκειται για ένα πραξικόπημα των αστικών τάξεων και των κυβερνήσεών τους, που κατακρεουργεί ιστορικά κοινωνικά, εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα των λαών, προωθεί τον καθολικό έλεγχο, τον δικαστικό και κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό και κάνει ένα σημαντικό βήμα στην στρατιωτικοποίηση της ΕΕ και την διαμόρφωσή της σαν ιμπεριαλιστικό κέντρο, σε συμμαχία και όχι σε αντιπαράθεση με το ΝΑΤΟ
Η 'Συνθήκη' αυτή προωθείται από κοινού από τα χριστιανοδημοκρατικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα σε όλη την Ευρώπη και στην χώρα μας, συναινετικά από την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Η κυβέρνηση δεν έχει κανένα πολικό και ηθικό δικαίωμα να υπογράψει αυτήν την Συνθήκη-έκτρωμα που θα δευσμεύσει τον ελληνικό λαό για πολλές δεκαετίες.Το «νέο» Ευρωσύνταγμα αφού συμφωνηθεί στην τελική του μορφή στη Σύνοδο Κορυφής της 23 Δεκεμβρίου και εγκριθεί από τα κοινοβούλια των 27 κρατών μελών της ΕΕ μέχρι το 2009, θα τεθεί σε ισχύ από το ίδιο χρόνο.Παρά την μεθόδευση-παράκαμψη των λαών της ΕΕ είναι δυνατόν να αποκρουστεί και η νέα τους απόπειρα να περάσουν το «νέο» Ευρωσύνταγμα. Είναι βέβαιο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των λαών της Ευρώπης είναι αντίθετοι στην ευρωσυνθήκη-έκτρωμα και τον πραξικιπηματικό τρόπο που προωθείται. Πρόσφατες δημοσκοπήσεις αποκαλύπτουν ότι το 76% των Γερμανών, το 75% των Βρετανών, το 72% των Ιταλών, το 65% των Ισπανών, και το 63% των Γάλλων απαιτούν τη διενέργεια δημοψηφίσματος. Ακόμα οι πάνω από 200.000 χιλιάδες διαδηλωτές (στη μεγαλύτερη διαδήλωση των τελευταίων χρόνων στην Πορτογαλία) που συγκεντρώθηκαν έξω από τη Σύνοδο Κορυφής αλλά και οι 300.000 διαδηλωτές στη Γαλλία και πάνω από 500.000 στην Ιταλία δείχνούν ότι και αυτό το μαύρο Ευρωσύνταγμα μπορεί να ανατραπεί Οι εργαζόμενοι, η νεολάια και η λαοί της ΕΕ πρέπει και μπορούν με τον αγώνα τους, με κοινούς αγώνες να ματαιώσουν τα σχέδια του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων του να περάσουν τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη, να απαιτήσουν και να επιβάλλουν τη διενέργεια δημοψηφισμάτων, να αποτρέψουν την κατάργηση του κυριαρχικού τους δικαιώματος να καθορίζουν οι ίδιοι την τύχη τους.
Είμαστε όχι μόνο κατά του Ευρώσυντάγματος αλλά και συνολικά κατά της ΕΕ του κεφαλαίου, του ρατσισμού, του νεοφιλελεθευρισμού, της νεοαποικιοκρατίας, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και των πολέμων. Παλεύουμε για την απόκρουση των συνεπειών, την ανατροπή της πολιτικής της ΕΕ και των βασικών μέτρων που την προωθούν σε όλες τις πλευρές της κοινωνικής ζωής (πολιτική της Λισαβόνας, Κ.Α.Π, διαδικασία της Μπολώνια κλπ), για την αποδέσμευση της Ελλάδας και την τελική διάλυση της καπιταλιστικής /ιμπεριαλιστικής ΕΕ, όχι στο όνομα μιας εθνικής αναδίπλωσης, αλλά στην προοπτικής κοινών διεθνιστικών αγώνων των λαών για την σοσιαλιστική διεθνοποίηση-ενοποίηση στην περιοχή μας, στην Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο’.
Σε αυτήν την πολιτική βάση είναι απαραίτητο και εξαιρετικά κρίσιμο να συγκροτηθεί το επόμενο διάστημα μια πλατιά ριζοσπαστική, αντικαπιταλιστική πρωτοβουλία, που θα συμβάλλει στην ανάπτυξη ενός ευρύτερου λαϊκού κινήματος, κατά της Ευρωσυνθήκης και κατά της ΕΕ. Η πρωτοβουλία αυτή προβάλλοντας την αντίθεση στην ευρωσυνθήκη από αντικαπιταλιστικές θέσεις πρέπει να αναπτύξει μια μεγάλη καμπάνια ενημέρωσης μέσα στον λαό, να συμβάλλει στην ανάπτυξη κινήματος ενάντια στην Ευρωσυνθήκη κα την ΕΕ, και ταυτόχρονα να αναζητήσει κοινή δράση με κάθε δύναμη που θέλει να παλέψει κατά την επικύρωσης της ευρωσυνθήκης από το ελληνικό κοινοβούλιο, για την διενέργεια δημοψηφίσματος σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και την χώρα μας.
Το ΜΕ.Ρ.Α θα ανταποκριθεί παίρνοντας και σχετικές πρωτοβουλίες το αμέσως επόμενο διάστημα.

Γαλαζοπράσινη συναίνεση στους συνεταιρισμούς

Ζητούμενη η παρέμβαση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς


του ΝΙΚΟΥ ΜΑΝΑΒΗ*
Πέρα από τα φώτα της δημοσιότητας, από τα τέλη του περασμένου Σεπτεμβρίου βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη η εκλογές στους αγροτικούς συνεταιρισμούς. Πρόκειται για την σημαντικότερη εκλογική μάχη στον αγροτικό χώρο η οποία θα ολοκληρωθεί στα τέλη του Δεκεμβρίου με την ανάδειξη της νέας διοίκησης της ΠΑΣΕΓΕΣ και των άλλων τριτοβάθμιων συνεταιριστικών οργανώσεων (Ελαιουργική, Κτηνοτροφική, Συκική, ΚΕΟΣΟΕ, ΚΕΣΠΥ κλπ). Σε αυτή την μάχη θα κριθούν οι πολιτικές γραμμές που αναπτύχθηκαν στον αγροτικό χώρο τα τελευταία 15 χρόνια. Από μια άποψη σε αυτές τις εκλογές θα φανεί η άνοδος των ποσοστών της κοινοβουλευτικής Αριστεράς στις εκλογές του Σεπτεμβρίου έχει γειωθεί με τον φτωχομεσαίους αγρότες και πατούν στην κοινωνική πραγματικότητα της ελληνικής υπαίθρου. Το ίδιο ισχύει για τις διάσπαρτες και ασυντόνιστες δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς θα κριθούν κι αυτές για την δράση τους.
Κοινό μυστικό στον αγροτικό χώρο είναι ότι οι πράσινοι και οι γαλάζιοι συνεταιριστές στην ΠΑΣΕΓΕΣ έχουν αγαστή συνεργασία από τις αρχές της δεκαετίας. Άριστη είναι η συνεργασία τους και με τις εκάστοτε ηγεσίες του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης πράσινες ή γαλάζιες. Όλοι μαζί τρέχουν για να εφαρμόσουν όσο πιο αποτελεσματικά γίνεται την πιο αντιδραστική εκδοχή της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Στόχος τους το ξεκλήρισμα της φτωχομεσαίας αγροτιάς, δηλαδή η μείωση του αγροτικού πληθυσμού της χώρας ως το 2013 στο 8%.
Όλα δείχνουν ότι η γαλαζοπράσινη σύμπνοια στον αγροτικό χώρο θα συνεχιστεί και την επόμενη τετραετία, καθώς ο νέος Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Αλέκος Κοντός πάγωσε κάθε προσπάθεια αντιπαράθεσης με την συνεταιριστική νομεκλατούρα της ΠΑΣΕΓΕΣ. Άλλωστε δεν είχε κανένα λόγο να διεκπεραιώσει εκείνος την κόντρα που προετοίμαζε το προκάτοχος του Βαγγέλης Μπασιάκος. Γιατί να έρθει σε σύγκρουση με μια κάστα συνεταιριστών οι οποίοι στηρίζουν πλήρως την πολιτική του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης; Γιατί να έρθει σε ρήξη με μια κάστα που στις πιο επαναστατικές στιγμές της καταφέρνει να ψελίσει μόνο μικρές φραστικές διαφοροποιήσεις από τα όσα λέει το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης.
Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ θέλουν να δημιουργήσουν συνεταιρισμούς δύο ταχυτήτων. Στην πρώτη ταχύτητα θα βρίσκονται μικροί συνεταιρισμοί λίγων μεγαλοαγροτών που θα συγκεντρώνουν μεγάλο όγκο παραγωγής αυτοί οι συνεταιρισμοί θα παίρνουν μεγάλες επιδοτήσεις για να δημιουργήσουν εγκαταστάσεις αποθήκευσης, επεξεργασίας και συσκευασίας των προϊόντων τους. Ακόμη και κονδύλια για την διαφήμιση και την εμπορία των αγροτικών προϊόντων θα διατίθενται κατά προτεραιότητα σε αυτούς τους συνεταιρισμούς. Το δρόμο αυτό άνοιξε ο νόμος που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ το 2003 και τον οποίο η Ν.Δ. θα αξιοποιήσει ως βάση για να φτιάξει το δικό της νόμο που θα προωθεί πολύ πιο γρήγορα τις αλλαγές που θέλει στους συνεταιρισμούς. Στην πρώτη ταχύτητα η Νέα Δημοκρατία θέλει και μια ξεχωριστή κατηγορία συνεταιρισμών – ομάδων παραγωγών που δραστηριοποιούνται στην παραγωγή μικρής κλίμακας (π.χ. ομάδα παραγωγών φάβας Σαντορίνης, ομάδα παραγωγών κρόκου Κοζάνης πορτοκαλιών Χίου). Πρόκειται για παραγωγούς προϊόντων που απευθύνονται σε μια μικρή ελίτ που μπορεί και θέλει να πληρώσει πολύ ακριβά τα τρόφιμα που καταναλώνει. Μπορεί αυτά τα προϊόντα να πωλούνται πανάκριβα όμως οι παραγωγοί μόλις θα απολαμβάνουν ελάχιστα πράγματα. Η ανάπτυξη αυτού του τομέα είναι εξαιρετικά χρήσιμη γιατί συνδυάζεται με τους σχεδιασμούς για την μετατροπή της Ελλάδας σε χώρα ακριβού τουρισμού.
Στην δεύτερη ταχύτητα θα μπουν οι συνεταιρισμοί των φτωχομεσαίων αγροτών (όσοι καταφέρουν να επιβιώσουν από την νέα ΚΑΠ). Στην ίδια κατηγορία θα μπουν και οι κλαδικοί συνεταιρισμοί που δραστηριοποιούνται στην παραγωγή προϊόντων που απευθύνονται στο ευρύ καταναλωτικό κοινό ή στην παραγωγή προϊόντων που η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να καταστρέψει (π.χ. καπνός, ζαχαρότευτλα). Στην δεύτερη κατηγορία βρίσκεται η συντριπτική πλειοψηφία των συνεταιρισμών που λειτουργούν σήμερα. Επιδίωξη του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. δεν είναι να κλείσουν αυτοί οι συνεταιρισμοί αλλά να υποβαθμιστούν σε απλές μονάδες συγκέντρωσης των προϊόντων χωρίς καμία συνεργατική δράση και χωρίς καμία διαπραγματευτική ισχύ.
Η Αριστερά οφείλει να αντιμετωπίσει τους συνεταιρισμούς ως μέσο άμυνας των φτωχομεσαίων παραγωγών απέναντι στις αδηφάγες ορέξεις των μεγαλοαγροτών και των εμπόρων. Ταυτόχρονα οι συνεταιρισμοί είναι πεδία κοινωνικής, πολιτιστικής και πολιτικής παρέμβασης. Τώρα που στα μάτια των αγροτών καταρρέει το «ευρωπαϊκό όραμα» οι δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς πρέπει να παρέμβουν όσο πιο αποφασιστικά μπορούν στις εκλογές των συνεταιρισμών. Είναι κρίσιμο να απαντηθεί η αδιέξοδη ευρωλαγνεία του ΣΥΡΙΖΑ που ονειρεύεται μια προοδευτική ΚΑΠ την ώρα που έρχεται η νέα αντιδραστική μετάλλαξη της. Όπως επίσης πρέπει να απαντηθεί πως το ευφυολόγημα του «παραγωγικού συνεταιρισμού» που προβάλει το ΚΚΕ δεν έχει γίνει καν απόπειρα εφαρμογής του στους πρωτοβάθμιους συνεταιρισμούς που ελέγχει το ΚΚΕ.

Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε την Κυριακή 21 Οκτωβρίου στην εφημερίδα «Πριν».

14 θέσεις για το ασφαλιστικό σύστημα

Οι προγραμματικές δηλώσεις της ΝΔ και οι δηλώσεις Αναλυτή αποτελούν το προανάκρουσμα μιας μεγάλης επιδρομής στα ασφαλιστικά δικαιώματα, που προωθείται από την κυβέρνηση, την ΕΕ, τον ΣΕΒ και το ΔΝΤ και θα ολοκληρωθεί με την ψήφιση ενός νέου νόμου το καλοκαίρι.
Οι εργαζόμενοι, οι νέοι και οι φτωχομεσαίοι αγρότες δεν πρέπει να περιμένουν πότε και πώς θα εκδηλωθεί αυτή η επίθεση, πότε και πώς θα ανακοινωθεί το πόρισμα της Επιτροπής Σοφών ή θα κατατεθεί ο νόμος. Από σήμερα πρέπει να ξεδιπλώσουν μαζικούς, συντονισμένους κι αποφασιστικούς αγώνες, με κέντρο τους χώρους δουλειάς, τα σωματεία, τις συνελεύσεις, τις επιτροπές δράσης σε κάθε χώρο για την απόκρουση της επίθεσης, την υπεράσπιση και διεύρυνση των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων.
Αντιπαλεύουμε την πολιτική και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που ψήφισαν αντιασφαλιστικούς νόμους, τις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην ασφάλιση. Δεν μας αρκεί να επιστραφούν πίσω τα κλεμμένα από το νεοδημοκρατικό σκάνδαλο των ομολόγων και το πασοκικό σκάνδαλο του χρηματιστηρίου. Απαιτούμε επιστροφή όλων των χρημάτων που «νόμιμα» καταληστεύτηκαν από τους εργοδότες, τις τράπεζες και το κράτος ήδη από τη δεκαετία του ’50. Είμαστε αντίθετοι στο χρηματιστηριακό τζόγο, την ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης. Απαιτούμε ένα συνολικό πλαίσιο ασφαλιστικής προστασίας και μια κοινωνία που θα έχει ως επίκεντρο τις εργατικές ανάγκες. Η κοινωνική ασφάλιση είναι δικαίωμα κάθε εργαζόμενου, δημόσιο κοινωνικό αγαθό και υποχρέωση του κράτους.
Σε αυτό το πλαίσιο το Μέτωπο Ριζοσπαστικής Αριστεράς και το Νέο Αριστερό Ρεύμα Λέσβου διεκδικούμε:
1. Κανένας πολίτης, Έλληνας ή μετανάστης, νέος ή ηλικιωμένος χωρίς ασφαλιστική κάλυψη ή σύνταξη. Άμεση αντιμετώπιση της ανασφάλιστης και μαύρης εργασίας.
2. Πλήρης και αυτοδίκαια δημόσια και δωρεάν ασφαλιστική και υγειονομική κάλυψη για κάθε νέο πτυχιούχο και για κάθε άνεργο μέχρι να βρουν δουλειά.
3. Σταδιακή μείωση της εργατικής εισφοράς, χωρίς μείωση της σύνταξης, με προοπτική να πληρώνουν για την ασφάλιση και τη σύνταξη μόνο το κράτος και οι εργοδότες. Ειδική φορολόγηση των επιχειρηματικών και χρηματιστηριακών κερδών, και δέσμευση του 1,5% του προϋπολογισμού για την ασφάλιση.
4. Δημόσια και δωρεάν –χωρίς καμιά επιβάρυνση- ιατρική και φαρμακευτική κάλυψη όλων των ασφαλισμένων.
5. Kατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων του ΠAΣOK και της NΔ από το 1992 και εξής (Σιούφα, Pέππα κ.λπ.) και μη εφαρμογή των αντιασφαλιστικών οδηγιών της EE.
6. Σύνταξη 1.400 ευρώ το λιγότερο.
7. Σύνταξη στην ηλικία των 58 (55 για τις γυναίκες) ή στα 30 χρόνια δουλειάς.
8. Eπέκταση -και όχι περιορισμός- των βαρέων και ανθυγιεινών και σε νέα τμήματα εργαζομένων που το έχουν ανάγκη, παράλληλα με μέτρα πρόληψης και προστασίας της υγείας στους χώρους δουλειάς.
9. Nα αποδώσουν άμεσα στα ταμεία τα τεράστια ποσά που καταλήστευσαν εργοδότες, τράπεζες και κράτος (περίπου 60 δισ. ευρώ ως τα τέλη του ’90).
10. Άμεση απόδοση των ανείσπρακτων οφειλών ιδιωτικών αλλά και κρατικών επιχειρήσεων προς το IKA. Σε αντίθετη περίπτωση, μη χορήγηση ασφαλιστικής ενημερότητας ή δέσμευση των κινητών και ακίνητων περιουσιακών τους στοιχείων.
11. Kατάργηση κάθε μορφής χρηματιστηριακής τοποθέτησης των αποθεματικών των ταμείων. Nα επιστραφούν άμεσα στα ταμεία τα χρήματα που χάθηκαν από τα αποθεματικά τους στο «σκάνδαλο του χρηματιστηρίου» και στο “σκάνδαλο των ομολόγων». Αποκλειστικά τραπεζικές τοποθετήσεις των αποθεματικών, με διπλάσιο επιτόκιο από αυτό της αγοράς, πλήρη εργατικό έλεγχο και αύξηση των συντάξεων στην αρχή κάθε χρόνο με βάση την απόδοση αυτών των τοποθετήσεων.
12. Αποκλειστικά δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα (σύνταξη, υγεία, πρόνοια) και κατάργηση κάθε μορφής ιδιωτικής ασφάλισης ή ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας.
13. Ενιαίο ταμείο για όλους τους μισθωτούς (ανεξάρτητα από τη μορφή της μισθωτής σχέσης– δελτίο, ελαστικότητα κ.λπ.), με βάση τις παραπάνω προϋποθέσεις και διασφάλιση κάθε κατακτημένου δικαιώματος που τις υπερβαίνει.
14. Άμεση αύξηση κατά 3% όλων των συντάξεων για τους ασφαλισμένους στις νησιωτικές, ορεινές και παραμεθόριες περιοχές και άμεση μείωση των ασφαλιστικών εισφορών τους κατά 1,5% με ισόποση αύξηση των μισθών και των ημερομισθίων τους είτε εργάζονται στο Δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΜΕΡΑ για τα αποτελέσματα των εκλογών

1. Το εκλογικό αποτέλεσμα με την κατά 6 μονάδες μείωση του δικομματισμού είναι αποτέλεσμα της βαθιάς δυσαρέσκειας των εργαζόμενων και της νεολαίας απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική και το νέο κύμα των επερχόμενων αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων. Το ισχυρό αυτό ρεύμα μπόρεσε πάνω απ’ όλα να εκφραστεί σαν αποτέλεσμα των σημαντικών αγώνων σε ορισμένους εργασιακούς χώρους, ιδιαίτερα αυτών της εκπαίδευσης και του ρήγματος που αυτοί δημιούργησαν (μπλοκάρισμα του άρθρου 16, της συνταγματικής αναθεώρησης κλπ). Είναι ένδειξη του ότι πλατύτερα τμήματα των εργαζόμενων αναζητούν μια μαχητική αντιπολίτευση και μια αριστερά ικανή να ανοίξει δρόμους σε μια ριζική αλλαγή του συσχετισμού σε όφελος των εργαζόμενων.
2. Η Ν.Δ παραμένει ο βασικός πυλώνας του πολιτικού συστήματος στην φάση αυτή, για την προώθηση των ‘μεταρρυθμίσεων’. Ωστόσο βγαίνει ‘τραυματισμένη και πιο αδυνατισμένη από την εκλογική αυτή μάχη. Παρόλα αυτά όπως έσπευσε να δηλώσει αμέσως μετά τις εκλογές θα προχωρήσει χωρίς ‘χάσιμο χρόνου’ στην προώθηση των πιο αντιδραστικών από τις μεταρρυθμίσεις. Η επίθεση αυτή θα τείνει να γίνει όλο και πιο επικίνδυνη καθώς ο ΛΑΟΣ με την είσοδό του στη Βουλή θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει την ισχνή πλειοψηφία της ΝΔ για να παρέμβει ρυθμιστικά σε ακροδεξιά κατεύθυνση.
3. Η ιστορική ήττα που υπέστη το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές αποτελεί μια ηχηρή αποδοκιμασία της συνολικά αντιδραστικής πολιτικής του κόμματος αυτού, εκδήλωση της συνολικότερης κρίσης της αστικά μεταλλαγμένης σοσιαλδημοκρατίας. Έχει βαθύτερα χαρακτηριστικά και δεν είναι απλά θέμα ηγεσίας. Με προϋπόθεση την ανάπτυξη ενός ισχυρού πολιτικού κινήματος ρήξης με την αστική πολιτική είναι δυνατόν να απεγκλωβιστούν ευρύτερα τμήματα εργαζόμενων από τον χώρο αυτό.
4. Aανησυχητική εξέλιξη είναι η άνοδος του ΛΑΟΣ και η είσοδός του στη βουλή η οποία στηρίχτηκε, σε ψήφους που άντλησε κύρια από εργατικές-λαϊκές περιοχές. Κατά ένα τμήμα του αντιπροσωπεύει μια ευρύτερη επίδραση εθνικιστικών, ρατσιστικών, ξενοφοβικών, ακροδεξιών αντιλήψεων, που διαχέονται και σε άλλους πολιτικούς σχηματισμούς. Πρέπει να συνδυαστεί και με το ποσοστό της ‘Δημοκρατικής Αναγέννησης. Το φαινόμενο αυτό δεν πρέπει να υποτιμηθεί αλλά να αποκαλυφθεί ως ακραία έκφραση της κρίσης του συστήματος. Να αντιμετωπιστεί σταθερά, κοινωνικά, πολιτικά και ιδεολογικά το επόμενο διάστημα, μέσα στη νεολαία και τους εργαζόμενους
5. Η άνοδος του ΚΚΕ (κατά 2,25%) και του ΣΥΡΙΖΑ (κατά 1,8%) αντιπροσωπεύει μια ψήφο διαμαρτυρίας και καταδίκης της πολιτικής ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αλλά και μια ψήφο αναζήτησης ουσιαστικής αντιπολίτευσης και αριστεράς. Σε ό,τι αφορά το ΚΚΕ, στηρίχτηκε στην πιο έντονη αντιδικομματική φρασεολογία του τα τελευταία χρόνια και στη διαμαρτυρία λαϊκών, εργατικών στρωμάτων ενός κόσμου με αριστερές καταβολές, ενώ σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ κυρίως στην έντονη προσπάθεια εκλογικής αξιοποίησης του κόσμου των κινημάτων απ’ τη μεριά της σημερινής ηγεσίας του και εν μέρει στη συμμαχία με το ΔΗΚΚΙ (1,79% στις προηγούμενες εκλογές).
Η μετατόπιση της λαϊκής διαμαρτυρίας απέναντι στον δικομματισμό και η έκφρασή της προς την αριστερά, αποτελεί θετικό γεγονός. Ωστόσο τα κόμματα της διαχειριστικής αριστεράς με την πολιτική τους ‘επένδυσαν’ σε μια ρηχή ‘αντιδικομματική’ πολιτική αποφεύγοντας στο να ‘μπολιάζεται’ η διαμαρτυρία με τα βαθύτερα εκείνα στοιχεία μιας ταξικής ανατρεπτικής αντιπαράθεσης με τους πυλώνες της κυρίαρχης πολιτικής (προγράμματα σύγκλισης, ΕΕ κλπ) που απαιτεί η περίοδος. Θα κριθεί λοιπόν το επόμενο διάστημα η βαθύτερη και ουσιαστικότερη πολιτική ριζοσπαστικοποίηση του ρεύματος αυτού προς τ’ αριστερά, η μετατροπή του από ρεύμα μιας προσωρινής κοινοβουλευτικής διαμαρτυρίας σε ένα ρεύμα ουσιαστικής πολιτικής χειραφέτησης και ενεργού κοινωνικής δράσης και αντίστασης, ουσιαστικότερης και σταθερότερης αλλαγής του συσχετισμού, αντικαπιταλιστικής δράσης και προοπτικής.
6. Η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και ιδιαίτερα το αγωνιστικό της κομμάτι που πρωτοστάτησε στα κινήματα της περιόδου κινήθηκε γενικά αυξητικά, χωρίς ωστόσο να κάνει ένα άλμα, να συνδεθεί πιο μαζικά και βαθιά με το ρεύμα αποστοίχισης από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και να αποτυπώσει πολιτικά την κινηματική της δράση. Αυτό ισχύει και για το ΜΕΡΑ: Το ΜΕΡΑ συγκέντρωσε στις εκλογές περίπου 11.900 ψήφους (600 περισσότερους από το 2004) και είχε μια ελαφριά αύξηση στο ποσοστό του. Το αποτέλεσμα αυτό είναι πίσω από τις απαιτήσεις, αλλά και τις υπαρκτές δυνατότητες που γεννήθηκαν από την δράση των αγωνιστών και των συνιστωσών του όλα αυτά τα χρόνια. Είναι γι’ αυτό αναγκαίο:
1. Να αξιοποιηθούν ακόμα περισσότερο οι νέες δυνατότητες που γεννήθηκαν από τον αποφασιστικό ρόλο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στα κινήματα της περιόδου και ιδιαίτερα στο εκπαιδευτικό κίνημα, η συμβολή σε σημαντικές απόπειρες ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος, ή η δράση μας στα οικολογικά ζητήματα και στις γειτονιές.
2. Να δοθεί ακόμα μεγαλύτερη έμφαση στο μετασχηματισμό του ευρύτερου κοινωνικοπολιτικού ρεύματος της ριζοσπαστικής αριστεράς που δρα και παλεύει με πολύ αξιόλογα αποτελέσματα στους κοινωνικούς χώρους, σε συνολικό αυτοτελές πολιτικό ρεύμα, και προοπτικά σε πολιτικό υποκείμενο και πόλο της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς. Αυτή είναι η καρδιά του ζητήματος για το ξεπέρασμα κάθε αναντιστοιχίας ανάμεσα στις δυνατότητες που γεννά η κοινωνικοπολιτική μας παρέμβαση και την συνολική πολιτική και εκλογική μας έκφραση
Η αναγκαία ανώτερη πολιτική συγκρότηση είναι και ο δρόμος για την επαφή και την επίδρασή μας στο ευρύτερο ρεύμα της δυσαρέσκειας και της διαμαρτυρίας που δημιουργήθηκε μέσα στους εργαζόμενους και την νεολαία. Είναι ο δρόμος που θα δώσει βαθύτερα πολιτικά χαρακτηριστικά, σταθερότερη ύπαρξη και φυσιογνωμία στο ρεύμα αυτό, θα το καταστήσει πιο ανθεκτικό στα διλήμματα και την πίεση που ασκεί πάνω του η διαχειριστική αριστερά.
Διλήμματα που υπήρξαν έντονα και σε αυτές τις εκλογές και σχετίζονται με την επιχειρηματολογία της ‘χρήσιμης ψήφου’ (‘πολιτικό μήνυμα’ δίνει μόνο η ψήφος στις υπαρκτές κοινοβουλευτικές δυνάμεις’), όσο και της ‘επικίνδυνης ψήφου’, που ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες συνδέθηκε με την άποψη ότι η ψήφος στα ‘εκτός βουλής’ κόμματα ευνοεί την αυτοδυναμία της ΝΔ. Άποψη που προβλήθηκε συστηματικά από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους εξωκοινοβουλευτικούς του συμμάχους καθώς και απ’ το ΚΚΕ.
7. Αναμφίβολα ρόλο στο αποτέλεσμα της επαναστατικής Αριστεράς έπαιξε και η διάσπαση του κόσμου των σχημάτων που επήλθε κυρίως στους χώρους της νεολαίας, με την ευθύνη των δυνάμεων εκείνων που υποχώρησαν από το κοινό κεκτημένο, στο όνομα ευκαιριακών και προεκλογικών συγκλίσεων χωρίς αποτέλεσμα και χωρίς μέλλον. Στην εκλογική μάχη που δόθηκε το ΜΕ.Ρ.Α στηρίχτηκε ενεργητικά από εκατοντάδες αγωνιστές της ριζοσπαστικής αριστεράς. Η εκπροσώπησή του ήταν πλουσιότερη, πιο κοντά στο πλούσιο δυναμικό που συσπειρώνει. Αποτελεί ευθύνη απέναντι στο δυναμικό που το στήριξε να γίνουν το αμέσως επόμενο διάστημα βήματα σε μια σταθερότερη συγκρότηση που θα δίνει χώρο και θα περιλαμβάνει όλο αυτό το δυναμικό.Στόχος μας είναι να συμβάλουμε πιο αποφασιστικά το επόμενο διάστημα:
* στην ανάπτυξη της ενότητας, της παραπέρα πολιτικής και προγραμματικής ριζοσπαστικοποίησης και της κοινής δράσης των πολιτικών-συνδικαλιστικών σχημάτων και συσπειρώσεων στους εργατικούς χώρους, την νεολαία, τις γειτονιές κλπ, στην βάση της πλήρους ανεξαρτησία τους απέναντι και στους δύο πόλους του δικομματισμού, την εργοδοσία και ευρύτερα τις δυνάμεις του συστήματος,
* σε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για την συνολική έκφραση των επί μέρους χώρων μέσα από μια μόνιμη και σταθερή συγκρότηση σε πανελλαδική κλίμακα για την ανάπτυξη και συνολικό μετασχηματισμό της προσπάθειάς μας στην κατεύθυνση του πόλου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, με αναφορά πρώτα από όλα στους αγωνιστές αλλά και τις δυνάμεις που θέλουν να συμβάλλουν στην υπόθεση αυτή.
* στην ανάπτυξη ενός πολιτικού κινήματος και προγράμματος πάλης για την ανατροπή της επίθεσης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, του κεφαλαίου και της ΕΕ για την υπεράσπιση των σύγχρονων αναγκών και δικαιωμάτων των εργαζόμενων και της νεολαίας. Στην ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος και ευρύτερα την αναγέννηση των μορφών της λαϊκής συλλογικότητας και αυτενέργειας.
* Στην επανέναρξη ενός διαλόγου ανοιχτού προς όλους τους χώρους της επαναστατικής αριστεράς γύρω από τα ζητήματα αιχμής που αφορούν την ανασυγκρότηση του αριστερού κομμουνιστικού και επαναστατικού κινήματος στις σημερινές συνθήκες

Με μια τέτοια λογική, πατώντας πάνω στην ανώτερη πολιτική του συνεκτικότητα, στην υπαρκτή και πανελλαδική πολιτική του δικτύωση, αλλά και σε μια αξιοσημείωτη σταθερότητα του ΜΕ.Ρ.Α, με κέντρο τον κόσμο του κινήματος, και προπαντός ένα επαναστατικό πολιτικό προγραμματικό σχέδιο πιστεύουμε ότι μπορούμε να κάνουμε ένα νέο βήμα στην μεγάλη προσπάθεια της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της νέας σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής προοπτικής .

Για το αποτέλεσμα των εκλογών

Ανακοινώσεις για το αποτέλεσμα των εκλογών στο:
http://www.meranet.gr/

Όταν έρχεται ο καιρός ν’ αποφασίσεις με ποιον θα πας και ποιον θ’ αφήσεις…

Απευθυνόμαστε…

*
σε σένα που ο μισθός σου δεν επαρκεί να καλύψει βασικές ανάγκες, που τα χρέη σε κάρτες, δάνεια και λογαριασμούς γεμίζουν κάθε μήνα την ταχυδρομική σου θυρίδα…
*
σε σένα που όταν γυρνάς στο σπίτι τα πόδια σου πονάνε από την ορθοστασία των εμπορικών καταστημάτων, που νοιώθεις ότι δουλεύεις όλη τη μέρα για ένα Σαββατοκύριακο (και αν!) σύντομης «ξεκούρασης»…
*
σε σένα που ξέρεις ότι όλα χειροτερεύουν, ότι τα νέα ασφαλιστικά μέτρα, όποια κυβέρνηση και αν βγει, θα σιγουρέψουν ότι σύνταξη θα πάρουμε στα 70 (και αν!), σύνταξη πείνας και φτώχειας…
*
σε σένα που στριμώχνεσαι στις ουρές για ένα διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, κάποιας τράπεζας, σε σένα που παλεύεις κάθε μέρα να γεμίσεις το βιογραφικό σου με νέα «προσόντα» που απαιτούν οι διάφοροι διαγωνισμοί, το κράτος και οι εργοδότες μας…
*
σε σένα που παλεύεις να βγάλεις μια σχολή, όταν ταυτόχρονα δουλεύεις, τις περισσότερες φορές χωρίς ένσημα και χωρίς φωνή, για 4 ευρώ την ώρα…για μια σχολή που ξέρεις άλλωστε πως δεν εξασφαλίζει τίποτα παραπάνω παρά μεγαλύτερη αβεβαιότητα…

Απευθυνόμαστε σε σένα γιατί είμαστε ένα κομμάτι από σένα. Μπορεί να μην ξέρεις το όνομά μας αλλά μας γνωρίζεις, μας έχεις δει και πρέπει να μας μάθεις για τα καλά…

*
Είμαστε αυτοί που βάλαμε το φυτίλι στην μεγάλη φετινή άνοιξη των αγώνων στην παιδεία. Η μειοψηφία που συκοφαντούσε η Γιαννάκου και ο Πρετεντέρης όλη τη χρονιά…
*
οι αγωνιζόμενοι δάσκαλοι που πάλεψαν με 6 εβδομάδες απεργία,η οποία κόστισε στον κάθε ένα τουλάχιστον 1000 ευρώ, και πάλεψαν για 1400 ευρώ το μήνα για όλο το λαό.. και για σένα
*
είμαστε οι φοιτητές που ποδοπατήθηκαν από τα ΜΑΤ, που άνοιξαν στα κεφάλια τους γλομπς και ζαρντινιέρες, αλλά δεν έκαναν πίσω και νίκησαν! Για να είναι η παιδεία δημόσια και δωρεάν για όλους.. και για σένα
*
είμαστε αυτοί που θέλουμε τα σωματεία των εργαζομένων να γίνουν πραγματικά κύτταρα διεκδίκησης και αγώνα. Σωματεία που δε θα είναι σφραγίδες του ενός και του άλλου κομματικού καρεκλοκένταυρου (ΓΣΕΕ – ΠΑΜΕ). Σωματεία που θα τους χωράνε όλους και θα έχουν χώρο για όλες τις φωνές.. και τη δική σου
*
είμαστε η φωνή που εξεγείρεται, που αναπνέει σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα των εργαζομένων. Και είμαστε εκεί γιατί είμαστε από εδώ. Από τον κόσμο της εργασίας, που διαφέρει από τον κόσμο των αφεντικών και του κεφαλαίου και πρέπει επιτέλους να χωρίσει από αυτόν. Να οικοδομήσει μια άλλη ζωή, μια άλλη εργασία, έναν άλλο κόσμο.. δικό μας και δικό σου!


Τους άλλους τους ξέρεις :

*
Έχουν το πρόσωπο του αφεντικού σου που τσεπώνει τα εύσημα και τις υπερωρίες που σου ανήκουν. Έχουν το πρόσωπο του προϊσταμένου σου που το μάτι του αγρυπνά για να μην καθίσεις ούτε 5 λεπτά. Έχουν τη φωνή των ΜΜΕ που μιλάνε για ανάπτυξη, για πρόοδο και άλλα ωραία και εννοούν τη γιγάντωση των κερδών τους από την απλήρωτη εργασία μας. Έχουν το πρόσωπο των συμφερόντων που καίνε τη μισή χώρα και δεν ζητούν ούτε ένα συγγνώμη, που ζητούν να κερδίσουν από την οικοδόμηση των καμένων. Αυτά τα πρόσωπα, αυτές οι φωνές έχουν όνομα στο πολιτικό σκηνικό… τους λένε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
*
Ξέρεις και τους άλλους.. που μασκαρεύονται τους αγωνιστές κάθε 4 χρόνια ενώ όλη την τετραετία βάζουν τρικλοποδιές στις απεργίες και στους αγώνες. Που υπογράφουν μαζί με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τα δομημένα ομόλογα, που σου λένε «κάτσε σπίτι σου και ψήφισέ μας, αρκεί».Είναι η μόνωση του συστήματος, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Που μας μαζεύουν αν μιλήσουμε γιατί αυτοί, λένε, θα τα πουν για λογαριασμό μας καλύτερα. Αυτούς στο πολιτικό σκηνικό τους λένε ΚΚΕ και ΣΥΝ.
*
Είναι και άλλοι βέβαια που μας λένε ότι για όλα φταίνε οι ξένοι. Λες και το ζήτημα είναι η εθνικότητα και όχι τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από τους νόμους και την εκμετάλλευση της ζωής μας. Είναι η άκρα δεξιά και έχει όνομα κι αυτή.. τη λένε ΛΑΟΣ.

Εμείς στο ξαναλέμε είμαστε από εδώ. Από τον κόσμο των ανθρώπων που δουλεύουν για να ζήσουν. Που κοπιάζουν, που αναζητούν, που αγωνίζονται..

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ :

*
Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους. Όχι στην ημιαπασχόληση και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας. Απαγόρευση των απολύσεων.
*
1400 ευρώ το μήνα για όλους, για να ζούμε αξιοπρεπώς από μία και μόνο δουλειά. Λιγότερη δουλειά – δουλειά για όλους
*
Πλήρη ασφάλιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους. Κατάργηση της εργατικής εισφοράς. Κεφάλαιο και εργοδοσία να πληρώσουν τα ελλείματα των ασφαλιστικών ταμείων.
*
Δραστικές αυξήσεις στις συντάξεις και στα επιδόματα ανεργίας. Μείωση των ορίων συνταξιοδότησης για να ανοίξουν τώρα νέες θέσεις εργασίας.


Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται απίθανα, ανεφάρμοστα και ουτοπικά...Απίθανα και ουτοπικά είναι όμως μόνο για τα συμφέροντα των κυβερνήσεων και των εργοδοτών μας..
Για μας είναι τα πλέον αυτονόητα και τα πλέον αναγκαία για τις ζωές μας!!!


Πάρε θέση! Δεν αρκεί να ψηφίσεις αλλά είναι μια αρχή..
Αναζήτησε – Αμφισβήτησε – Συζήτησε – Πάρε την υπόθεση στα χέρια σου



Εργαζόμενοι, μερικώς εργαζόμενοι, ημιαπασχολήσιμοι, άνεργοι, εργαζόμενοι φοιτητές, «απασχολήσιμοι» σε δύο ή παραπάνω δουλειές, αλλά πρώτα και πάνω από όλα ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ ΝΕΟΙ του ΜΕΡΑ

Δείτε

Το τηλοπτικό σπότ του ΜΕ.Ρ.Α.

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΙ

Oι ασυμβίβαστοι οικολόγοι συμμετέχουν στο
METΩΠO PIZOΣΠAΣTIKHΣ APIΣTEPAΣ

• Να καταργηθούν οι δασοκτόνοι νόμοι ΝΔ-ΠΑΣOΚ
• Το Περιβάλλον δεν είναι εμπόρευμα
• Έξω οι εταιρείες από τα δάση
• Έξω το καζίνο από την Πάρνηθα
• Μαύρο σ’ αυτούς που καίνε τη ζωή μας
• Μας έκαψαν την ανάσα
• Να τους κάψουμε τη γούνα!
• Αναδάσωση με δέντρα κι όχι με βίλες!
• Tα δάση και οι ελεύθεροι χώροι είναι δημόσια, κοινωνικά αγαθά

Ολόκληρη η ανακοίνωση στο

http://www.meranet.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=43&Itemid=54

ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ- ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

ΝΔ ΚΑΙ ΠΑΣΟΚ: ΤΑ ΔΥΟ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΙΑΝΟΥ
Εκλογές – εξπρές, για την ταχεία της αντιλαϊκής – αντιδραστικής πολιτικής. Την ώρα που καιγόταν η Πεντέλη και κάπνιζε η Πάρνηθα. Το οικολογικό και κοινωνικό ολοκαύτωμα σε Πελοπόννησο και Εύβοια ήρθε να φωτίσει με τραγικό τρόπο τα τρομακτικά αδιέξοδα της κυρίαρχης πολιτικής.

Γνωρίζεις τους ενόχους: ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ψήφισαν χέρι – χέρι τους δασοκτόνους νόμους. Προώθησαν, με τον τρόπο του ο καθένας, την ουσιαστική κατάργηση του άρθρου 24 του Συντάγματος. Χρησιμοποίησαν τη φύση σαν καύσιμη ύλη μιας καταστροφικής καπιταλιστικής «ανάπτυξης» για τους λίγους.
Τώρα ξέρεις: Η «επανίδρυση του κράτους» έφερε τα καμένα. Οι «μεταρρυθμίσεις» ιδιωτική παιδεία και υγεία. Οι «νέες ευκαιρίες εργασίας», τη «γενιά των 700 ευρώ». Πίσω από τη «νέα αλλαγή» βλέπεις τη νέα κοροϊδία.

Μετά τις εκλογές, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ετοιμάζουν μια «οικονομική χούντα» του κεφαλαίου και της ΕΕ: Αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση για δουλειά μέχρι θανάτου, ληστεία των Ταμείων (τα δομημένα ομόλογα ήταν η αρχή), αιώνια λιτότητα, ιδιωτικοποίηση των πάντων.

Γι αυτό απαιτείται ένα αποφασιστικό διπλό ΟΧΙ σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Μαύρο στο μαύρο ΛΑΟΣ, που ντύνει με λαïκισμό το ρατσισμό του, πρόθυμο ακροδεξιό δεκανίκι σε νέες αντιλαïκές κυβερνήσεις.

Η ΜΟΝΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ στους ΔΡΟΜΟΥΣ
Δεν υπάρχει ελπίδα σε ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Ούτε στις σκιαμαχίες της επίσημης Αριστεράς. Η αντιδραστική πολιτική σκόνταψε και ηττήθηκε μόνο στους ανυπότακτους αγώνες των εργαζόμενων και της νεολαίας. Η αντικαπιταλιστική Αριστερά έπαιξε αποφασιστικό ρόλο. Το συγκλονιστικό φοιτητικό κίνημα μπλόκαρε την αναθεώρηση του άρθρου 16, υπονόμευσε την αντιδραστική αναθεώρηση του Συντάγματος. Η ηρωική απεργία έξι εβδομάδων των δασκάλων προώθησε νέα επιθετικά αιτήματα: 1.400 ευρώ για όλο το λαό, δημόσια δωρεάν παιδεία. Οι λιμενεργάτες πάγωσαν το ξεπούλημα των λιμανιών.

Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΔΕΙΞΕ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επιμένει στη «αντινεοφιλελεύθερη», «προοδευτική» διαχείριση του καπιταλισμού. Δεν αντιπαλεύει την ΕΕ, ευνουχίζοντας κάθε «φιλολαϊκή» διεκδίκηση. Οριοθετείται φραστικά απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, αλλά συγκυβερνά μαζί του σε δήμους και ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Η κεντροαριστερά (αλά Πρόντι) και η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ βρίσκει πάντα ανοιχτά παράθυρα, υπό τον όρο του «κατάλληλου προγράμματος».

Το ΚΚΕ αρνείται την πολιτική πάλη των εργαζόμενων για την ανατροπή της επίθεσης, θεωρεί απάντηση μόνο τον εαυτό του. Στους μεγάλους αγώνες της εκπαίδευσης δεν συνέβαλε στην ανάπτυξη και την ανατρεπτική τους προοπτική. Προωθεί συμβολικές κινητοποιήσεις για την κοινοβουλευτική του ενίσχυση, μιλώντας για μια θολή «λαϊκή εξουσία». Αρνείται να διαχωριστεί αυτοκριτικά από τα εκφυλισμένα καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού», υπονομεύοντας κάθε σύγχρονη επαναστατική προσπάθεια.

ΛΑЇΚΗ – ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΛΑЇΚΗ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
Πραγματικά χρήσιμο για λαό και νεολαία δεν είναι κάποιες περισσότερες έδρες στη βουλή, αλλά να δοθεί ώθηση σε μια ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΛΑЇΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ. Ένα ισχυρό ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ που θα αντιστέκεται και θα διεκδικεί αποφασιστική βελτίωση της θέσης τους σε ρήξη με την διαρκή αντεργατική, εκστρατεία του κεφαλαίου της ΕΕ και των κυβερνήσεων που την εφαρμόζουν. Για την ανατροπή και όχι μια καλύτερη διαχείριση.

ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ - ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ
ΝΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ ένα κίνημα που δεν θα επαιτεί ψίχουλα αλλά αυτό που είναι κοινωνικά δυνατό και αναγκαίο, ενάντια στην τρομοκρατία των «ελλειμμάτων» και της αγοράς. Στηριγμένο στη δημοκρατία των συνελεύσεων, που θα «μοιάζει» με αυτό των δασκάλων και των φοιτητών (και θα πηγαίνει ακόμα μακρύτερα) και όχι στον υποταγμένο γραφειοκρατικό συνδικαλισμό τύπου ΓΣΕΕ.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ – ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Η δίψα του κεφαλαίου για κέρδος δεν σταματά πουθενά. Εξουθενώνει τους εργαζόμενους, φέρνει τον πλανήτη στο χείλος της οικολογικής καταστροφής, γεννά νέους πολέμους, με πρωτεργάτες τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και όλες τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Το πραγματικά νέο για τον ανθρώπινο πολιτισμό είναι η επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού, η εργατική εξουσία - δημοκρατία, η θεμελίωση μιας άλλης κοινωνίας βασισμένης στην κοινωνική ιδιοκτησία. Για την απελευθέρωση του ανθρώπου και μια νέα αρμονική σχέση του με τη φύση. Η σοσιαλιστική και κομμουνιστική απελευθέρωση σε κάθε χώρα ξεχωριστά και στον κόσμο ολόκληρο είναι η προοπτική των σημερινών μας αγώνων.

ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Το ΜΕΡΑ αγωνίζεται για μια Αριστερά, ανεξάρτητη από το κράτος και την εργοδοσία, που «δεν θα κλείνει το μάτι» ούτε στο ΠΑΣΟΚ, ούτε στη ΝΔ. Λέει «όχι» σε κάθε κεντροαριστερή ΣΥΝ-διαχείριση σε κυβερνητικό ή άλλο επίπεδο. Παλεύει με συνέπεια για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου ΜΕΤΩΠΟΥ – ΠΟΛΟΥ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Οι αγωνιστές του ΜΕΡΑ έδωσαν το παρόν σε όλες τις μεγάλες μάχες: Πολυτεχνείο, καταλήψεις ΄90–‘91, εξεταστικά 1998, αντιπολεμικό κίνημα ‘99 και 2003, πρόσφατο εκπαιδευτικό κίνημα. Συγκρούστηκαν με τον «τζανετακισμό» και τον «οικουμενισμό».
Υπερασπίζεται τον Οκτώβρη και όλες τις επαναστατικές απόπειρες, αναζητώντας τολμηρά τις αιτίες για την κατάρρευση του ανύπαρκτου σοσιαλισμού.
Συμμετέχουν σε αυτό διαφορετικά ρεύματα του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος και της αντικαπιταλιστικής οικολογίας, κάνοντας ήδη ένα βήμα ενότητας. Στην πρώτη γραμμή του βρίσκονται αγωνιστές των ενωτικών σχημάτων της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς (εργατικές συσπειρώσεις, δημοτικές κινήσεις, Πρωτοβουλία Αγώνα Θεσσαλονίκη 2003, ΕΑΑΚ κλπ).

Μιλούν για χαμένη ψήφο, αυτοί που έφτιαξαν χαμένες ζωές, καμένες ελπίδες.

Το ΜΕΡΑ δεν ζητά μόνο την ψήφο σου. Ζητά τη συμμετοχή σου στο κίνημα και στην πιο ευγενική προσπάθεια για μια άλλη Αριστερά, για μια άλλη κοινωνία.
Η ψήφος στο ΜΕΡΑ είναι απαραίτητη!
Είναι μήνυμα ότι τα με τους ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ και την ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ τα πράγματα πρέπει και μπορούν να πάνε αλλιώς.

Και η πιο μεγάλη πορεία στον κόσμο, ξεκινά με ένα μικρό βήμα εμπρός!

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ - ΕΝΙΣΧΥΟΥΜΕ ΜΕ.Ρ.Α

(ΑΚΟΣ – ΕΕΚ-ΕΚΚΕ-ΝΑΡ-νΚΑ-Οικολόγοι Εναλλακτικοί)

Τι δουλειά έχει ο Ρεμπώ με τις εκλογές;

Το 1873 στον επίλογο του ποιητικού του έργου ο Ρεμπώ έγραψε: «Και την αυγή, αρματωμένοι με μια φλογερή υπομονή, θα εισβάλουμε στις ένδοξες πολιτείες». Οι μετέπειτα εξεγέρσεις, οι επαναστάσεις, τα κινήματα έμοιαζαν να τραγουδούν αυτόν τον στίχο, που εξακολουθούσε να υπάρχει ακόμη κι όταν η αυγή έγινε νύχτα, η φλόγα έκαψε τους ανυπόμονους μαχητές και οι πολιτείες αποδείχτηκαν άδοξες



Γιατί ξεκινώ με αυτόν τον στίχο; Και γιατί συνδέω τον Ρεμπώ με τις εκλογές που, είναι γνωστό -εκτός των άλλων- ότι αν άλλαζαν τίποτε θα τις είχαν κάνει παράνομες;

Όταν κοιτάζω ή ακούω τους δυό ισχυρούς μονομάχους να ξαναθέλουν να μας σώσουν, όπως τόσο καιρό μας σώζουν, όταν οι δύο κυρίαρχοι της Αριστεράς εφαρμόζουν τον δικό τους ιδιότυπο δικομματισμό ο ένας θεωρώντας την αριστερά φέουδό του ο άλλος λεηλατώντας χωρίς ντροπή συνθήματα, ονόματα, αγώνες, δεν μπορώ παρά να σκέφτομαι: έχει άραγε ο στίχος μάταια γραφτεί; Έχει μάταια το τραγούδι θρέψει ελπίδες;

Πού είναι η αυγή, τα άρματα, η φλόγα, η υπομονή, η «ένδοξη πολιτεία»; Τι μπορεί να φλογίζει σήμερα την κυρίαρχη Αριστερά που η ιστορία της, από την οποία λίγα έχει διδαχτεί και μάλλον θέλει να ξεχάσει, δείχνει ότι σπάνια πίστεψε πως είναι Αριστερά, αλλά συχνά η αριστερά κάποιου άλλου; Είναι άραγε τη φλόγα για μια ένδοξη πολιτεία το «κόντεμα του δικομματισμού» του ΚΚΕ ή το «τέρμα η ακυβερνησία» (έλεος!) του ΣΥΡΙΖΑ; Ποια υπομονή μπορούν να θρέψουν «ανατρεπτικά», «αντικαπιταλιστικά» συνθήματα εκλογικών συμπαρατάξεων που στην πράξη τα υπονομεύουν;

Τελικά τι θα καταμετρηθεί στις εκλογές; Το πόσο θα πάρουν τα πέντε κόμματα της επόμενης Βουλής; Το ποιο από τα κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς θα πάρει περισσότερο ποσοστό από τα άλλα; Ε, και; Η «αυγή» της επόμενης μέρας τι θα σημάνει για την κατάκτηση της «ένδοξης πολιτείας»; Θα πλειοδοτήσουν οι νικητές (όλοι τους θα νικήσουν, διαβάστε τις ανακοινώσεις τους) για τις θέσεις τους που αποδέχτηκε για άλλη μια φορά ο μεγάλος και δίκαιος κριτής: ο λαός.

Κι ο λαός την αυγή της 17ης Σεπτέμβρη θα νικήσει; Περπατώντας στην καμμένη γη, ξερριζωμένος από τον τόπο του, με ρημαγμένη την ψυχή θα επαιτεί για τα δικαιώματά του, πληρώνοντας πια όλο και πιο πολλά για τη μόρφωση, για την υγεία, εισπνέοντας την αποφορά των σκανδάλων και της διαφθοράς θεωρώντας ότι είναι κάτι φυσικό. Πεισμένος ότι τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει, χωρίς να μπορεί να σκεφτεί ότι η ζωή του θα μπορούσε να είναι διαφορετική και οι ανάγκες της δεν είναι πάντα η αιτία των βασάνων του, δάνειο και υποθήκη στις Τράπεζες, αλλά είναι τα δικαιώματά του. Χωρίς να ελπίζει και να παλεύει ενώ δικαιούται και αξίζει τα πάντα γιατί αυτός τα δημιουργεί και γιατί αυτό είναι το δίκαιο.

Τι θυμάμαι τώρα, ε; Δίκαιο, δικαίωμα, δημιουργία, ποίηση. Όσο περνάει ο καιρός ολοένα και θυμίζω τη γιαγιά μου, από την Κρέστενα, που όταν με πήγαινε στα -καμμένα πια- Ολύμπια μου έλεγε παραμύθια όπου έμπλεκε αρχαίους θεούς, βασιλιάδες, νεράιδες και ξωτικά που έμεναν στα δέντρα και στα ποτάμια και είχαν αρχηγό τους τον Ερμή - η γιαγιά κάθε άγαλμα το αποκαλούσε Ερμή- γιατί ήταν ο πιο όμορφος! Τώρα θα λέω κι εγώ σαν παραμύθι στα παιδιά μου και στους νεότερους ιστορίες για δικαιώματα, για δίκαιο, για ποίηση και θα κάνω παραμύθι τη γιαγιά μου και τις ιστορίες της;

Αλλά δεν μπορώ να παραμυθώ όταν γύρω μου όλα με οργίζουν. Δεν μπορώ να παραδώσω στους νεότερους στάχτες, ράκη και μεγαλύτερη ανέχεια. Και δεν βλέπω κανένα λόγο να δεχτούν κάτι τέτοιο. Δεν μπορώ να συμφιλιωθώ με μια Αριστερά που θεωρεί δίκαιους μόνο εκείνους τους αγώνες που υιοθετούν τα δικά της συνθήματα, που οι συμμαχίες της με τα αστικά κόμματα γίνονται για «το καλό του λαού», που το «κόμμα» έχει γίνει το νέο εικόνισμα που προσκυνούν οι «καλοί» αριστεροί. Δεν μπορώ να συμφιλιωθώ με μια Αριστερά που επαιτεί να μπει στη Βουλή, (για να ξαναψηφίσει άραγε μαζί με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ένα νέο σχέδιο Ανάν;), που διαφημίζει τους συμμετέχοντες στα ψηφοδέλτιά της σαν τον πεχλιβάνη του πανηγυριού που έχει όλα τα χρώματα κι αρώματα και κάνει και πολλά…άλλα κόλπα. Δεν μπορώ να συμφιλιωθώ με μια Αριστερά του λάιφστάιλ, της κλίκας, του αυταρχισμού, της αλαζονείας, του αποκλεισμού της διαφορετικής άποψης. Δεν μπορώ να συμφιλιωθώ με μια Αριστερά που μεταμφιέζει τον μονόλογό της σε διάλογο, που περιφέρει τα μικρομεγαλεία της από μπαρ σε κλαμπ και τον αυτονόητο διεκδικητικό της χαρακτήρα τον παρουσιάζει σαν έξτρα κομφόρ ενώ τον ριζοσπαστικό και ανατρεπτικό της χαρακτήρα τον έχει μόνο τίτλο στις αφίσες και στα ψηφοδέλτιά της.

Γι' αυτό και για άλλη μια φορά θα ψηφίσω κάποιους από τα «κλπ» των εκλογών, από την ψαχνόμενη, ιδεολογικά και ποσοστιαία Αριστερά. Όχι γιατί θα αλλάξει κάτι στον πολιτικό χάρτη, τα είπαμε στην αρχή αυτά. Αλλά γιατί στη διακήρυξη και στα πρόσωπα που απαρτίζουν τα ψηφοδέλτια του Μετώπου της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΜΕ.Ρ.Α.) αναγνωρίζω περισσότερο εκείνη τη φλογερή υπομονή, τη μεγάλη ελπίδα και τη μεγάλη απελπισία που απαιτούν τα ταξίδια για την ένδοξη πολιτεία. Γιατί η συμμετοχή και η συμβολή τους στους φοιτητικούς, στους εργατικούς, στους κοινωνικούς αγώνες διακρίνεται από τη διάθεσή τους για την αναζήτηση και τη θεμελίωση μιας άλλης Αριστεράς που αγωνίζεται για την απελευθέρωση των θετικών ανθρώπινων δυνατοτήτων. Αναγνωρίζω σε αυτούς πολλούς «στρατιώτες της Σαλαμίνας» που δεν αντάλλαξαν τους αγώνες και τις αγωνίες τους με κανένα αξίωμα, με καμιά θέση στην αυλή οποιασδήποτε μικρής ή μεγάλης εξουσίας. Αλλά είναι πάντα εκεί που πρέπει και όταν πρέπει γιατί έτσι πρέπει. Γιατί πάντα θα είμαι με τους ηττημένους ελπίζοντας ότι κάποτε θα οργανώσουμε την απαισιοδοξία και τον θυμό που μας προκαλούν οι απώλειες. Γιατί με οργίζει ο καπιταλισμός και τα κυρίαρχα πολιτικά στηρίγματά του, αλλά και όποιοι από τους αριστερούς γίνονται το πολιτικό και ιδεολογικό άλλοθί του.

Η αυγή της 17ης Σεπτέμβρη προφανώς δεν σημαίνει το σαλπάρισμα για την ένδοξη πολιτεία. Ο Ρεμπώ δεν έχει σχέση και καμιά δουλειά με τις εκλογές. Μπορεί όμως να γίνει ο στίχος του εκλογή της ζωής που μας αξίζει, επιλογή ήθους και ανατρεπτικής στάσης ζωής.

Συνέντευξη του υποψηφίου του ΜΕ.Ρ.Α. στη Λέσβο

Η εφημερίδα Εμπρός δημοσίευσε στις 6/9 συνέντευξη του υποψήφιου του ΜΕΡΑ στη Λέσβο Νίκου Μανάβη. Η συνέντευξη έχει ώς εξής

«Νέοι με το χαμόγελο της επαναστατικής αισιοδοξίας»

6/9/2007

Ένας δικός μας άνθρωπος, ο Νίκος Μανάβης, που έχουμε συνηθίσει να διαβάζουμε τα ρεπορτάζ και τις αναλύσεις του για τα αγροτικά και οικονομικά θέματα του νομού μας είναι για τρίτη φορά υποψήφιος βουλευτής του Μετώπου Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΜΕ.Ρ.Α.).
Στα 35 του χρόνια μετράει 18 χρόνια πολιτικής δράσης, για ένα μικρό χρονικό διάστημα στην ΚΝΕ και στη συνέχεια μέσα από το Νέο Αριστερό Ρεύμα, που μαζί με άλλες οργανώσεις έχουν συγκροτήσει το Μέτωπο Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Στη συνέντευξη αυτή δεν θέτει τις ερωτήσεις, καλείται να δώσει απαντήσεις, τόσο για τη συμμετοχή του ΜΕ.Ρ.Α. στις εκλογές, όσο και για τη δική του συμμετοχή σε αυτές.

Το ΜΕ.Ρ.Α. είναι ένας μικρός πολιτικός χώρος που τα τελευταία δέκα χρόνια έχει συνεχή παρέμβαση στις βουλευτικές εκλογές και στις ευρωεκλογές. Ποιος είναι ο λόγος που για ακόμη μια φορά κατεβαίνεις στις εκλογές;
«Το Νέο Αριστερό Ρεύμα και οι άλλες οργανώσεις που συμμετέχουν ή στηρίζουν το Μέτωπο Ριζοσπαστικής Αριστεράς έχουν ως στόχο να συμβάλουν στην επίλυση των βασικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, νέοι, οι φτωχομεσαίοι αγρότες και οι μετανάστες. Στο κέντρο της προσοχής μας είναι το σύνολο των ζητημάτων που αποτελούν το “κοινωνικό πρόβλημα”. Η επίκληση από τον πρωθυπουργό του προϋπολογισμού ως βασική αιτία για την προκήρυξη των πρόωρων εκλογών δεν είναι πρόσχημα. Στόχος της κυβέρνησης είναι να προχωρήσει σε βαριά λιτότητα, σε μεγάλες περικοπές των κοινωνικών παροχών, σε κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων, σε αντιδραστική μεταρρύθμιση στην Παιδεία και στην παράδοση του φυσικού περιβάλλοντος στο μεγάλο κεφάλαιο. Η απάντηση σε αυτή την πολιτική μπορεί να έρθει μόνο με την οργανωμένη μαζική αντεπίθεσης των δυνάμεων της εργασίας σε όλα τα επίπεδα. Αυτός είναι λόγος που μας οδήγησε στην απόφαση να κατεβούμε και σε αυτές τις εκλογές.».

Μιλάτε για πολιτική λιτότητας από την πλευρά της κυβέρνησης και για την ανάγκη αντεπίθεσης από την πλευρά των εργαζομένων. Γιατί το ΜΕ.Ρ.Α. δεν συνεργάζεται με τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς (ΣΥ.ΡIΖ.Α., ΚΚΕ) ώστε να έχει αποτελεσματική παρέμβαση στις εκλογές.
«Τόσο το ΚΚΕ, όσο και ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. συνεργάζονται σε πάρα πολλά επίπεδα πότε με το ΠΑΣΟΚ και πότε με τη Ν.Δ. Αυτό δημιουργεί σύγχυση στους εργαζόμενους και ανοίγει το δρόμο για να γίνουν αποδεκτές οι αντιδραστικές πολιτικές. Δεν θα αναφερθώ στην κυβέρνηση Τζαννετάκη και την οικουμενική κυβέρνηση της περιόδου 1989 – 1990, όπου συμμετείχε ο τότε ενιαίος Συνασπισμός, δηλαδή ο Συνασπισμός και το ΚΚΕ, θα σταθώ μόνο σε αυτά που γίνονται στο νομό μας. Το ΚΚΕ από το 1995 και μέχρι σήμερα, συνεργάζεται σταθερά με τη Ν.Δ. μέσα από τη ΣΕΑ. Μέχρι πριν ενάμιση χρόνο συνεργαζόταν με το Νάσο Γιακαλή στο Δήμο Μυτιλήνης, ένα από τα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Για τον τρόπο που εκλέγει δημάρχους στη Λέσβο το ΚΚΕ δεν χρειάζεται να πω τίποτα, τα γνωρίζουν όλοι.
Ο Συνασπισμός στις δημοτικές εκλογές συνεργάζεται τόσο με το ΠΑΣΟΚ όσο και με τη Ν.Δ., είτε ανοιχτά, είτε με την συμμετοχή στελεχών του σε ψηφοδέλτια των άλλων κομμάτων. Την ίδια τακτική ακολουθεί σε επιστημονικούς και συνδικαλιστικούς φορείς, όπως η ΕΛΜΕ και το Τεχνικό Επιμελητήριο.
Εμείς δεν πατάμε σε δύο βάρκες, δεν κλείνουμε το μάτι στους κεφαλαιοκράτες, είμαστε με την πλευρά των εργαζομένων. Απέναντι σε αυτά τα εκφυλιστικά φαινόμενα, εμείς αντιτάσσουμε τον τρίτο πόλο στην Αριστερά.».

Στόχος με δυσκολίες
Είναι εφικτός αυτός ο στόχος;
«Ξέρουμε καλά τις δυσκολίες του εγχειρήματος, ωστόσο ο τρίτος πόλος της Αριστεράς είναι απαραίτητος για να έχουν νικηφόρους εργατικούς αγώνες. Ο τρίτος πόλος της Αριστεράς είναι οι Παρεμβάσεις - Κινήσεις - Συσπειρώσεις των δασκάλων και των καθηγητών, είναι η Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, είναι οι Συσπειρώσεις Εργαζομένων στους Δήμους, την Νοσοκομειακούς Γιατρούς, στους μισθωτούς μηχανικούς, στους μισθωτούς λογιστές στη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, την Ολυμπιακή και σε δεκάδες άλλους εργασιακούς χώρους. Οι φοιτητές που συγκροτούν την ΕΑΑΚ, το χρόνο που μας πέρασε, έβαλαν τη σφραγίδα τους στο φοιτητικό κίνημα. Η δική τους δράση ήταν που υποχρέωσε της άλλες δυνάμεις της Αριστεράς να μπουν στον αγώνα και να δώσουν (η κάθε μια από τη σκοπιά της) μια νικηφόρα μάχη. Καταλυτικός ήταν και ο ρόλος των παρεμβάσεων – κινήσεων - συσπειρώσεων στην περσινή απεργία των δασκάλων, ή οποία κατάφερε να κολλήσει την κυβέρνηση στον τοίχο.
Ο τρίτος πόλος της Αριστεράς δεν είναι μια συνάντηση πολιτικών γραφείων, είναι το σύνολο των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που τα προηγούμενα χρόνια βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων. Αυτές οι δυνάμεις έχουν την ευκαιρία να συναντηθούν σε ένα ανώτερο πολιτικό επίπεδο που θα οδηγήσει σε αριστερή ανατρεπτική κατεύθυνση το σύνολο του πολιτικού σκηνικού στη χώρα μας.».

Σε τοπικό επίπεδο τι σημαίνει ο τρίτος πόλος της Αριστεράς;
«Το ΜΕ.Ρ.Α. απλώνει το χέρι σε όλες τις ριζοσπαστικές φωνές και δυνάμεις που υπάρχουν στη Λέσβο τη Λήμνο και τον Αϊ Στράτη. Ο τρίτος πόλος είναι αναγκαίος για να μπει φραγμός στις αντιαγροτικές πολιτικές, για να βάλουμε φραγμό στην ασύδοτη δράση των εφοπλιστών, για να υπάρχουν πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς των εργαζομένων και στις τιμές παραγωγού των αγροτικών προϊόντων μας. Μόνο αν οι επιμέρους αγώνες που πραγματοποιούνται στα νησιά μας ενωθούν σε ένα ανώτερο πολιτικό επίπεδο μπορούν να ταρακουνήσουν το σύστημα και να καταγράψουν νίκες. Αυτή η εκλογική μάχη είναι μια ευκαιρία, που δεν πρέπει να πάει χαμένη.».

Εκτός Βουλής αλλά…
Πώς θα επιτύχετε τους στόχους που προαναφέρετε από τη στιγμή που πολύ δύσκολα το ΜΕ.Ρ.Α. θα εκπροσωπηθεί στη Βουλή;
«Είναι αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι μέσα από τη Βουλή μπορούν να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα των εργαζομένων, των νέων και των φτωχομεσαίων αγροτών, τα προβλήματα του περιβάλλοντος. Η αποτελεσματική παρέμβαση των δυνάμεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς σε πάρα πολλούς τομείς κατά τα προηγούμενα χρόνια έδειξε ότι αυτό δεν είναι πρόβλημα. Η συνεχής παρέμβαση σε όλα τα επίπεδα είναι που οδηγεί στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση κι όχι το αντίστροφο. Για παράδειγμα, είδατε κάποιο από τα κοινοβουλευτικά κόμματα, είτε είναι στην κυβέρνηση, είτε στην αντιπολίτευση να δίνει λύση στο ακτοπλοϊκό πρόβλημα, στο πρόβλημα του ελαιοκομικού μητρώου, στο πρόβλημα της ακρίβειας, της ανεργίας που αντιμετωπίζουν τα νησιά μας; Όχι, για αυτό και είναι αναγκαία η συγκρότηση του τρίτου πόλου της Αριστεράς.».

Η δική σου υποψηφιότητα στο ψηφοδέλτιο του ΜΕ.Ρ.Α. τι σηματοδοτεί;
«Στη θέση του υποψήφιου βουλευτή του ΜΕ.Ρ.Α. θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε μέλος της οργάνωσής μας. Προσωπικά με τιμά το ότι οι σύντροφοί μου με επέλεξαν για τρίτη φορά να είμαι υποψήφιος. Επιδίωξή μου είναι όλοι όσοι επέλεξαν να ζουν στα νησιά μας να δουν στο όραμα μιας νέας απελευθερωτικής κοινωνίας την έκφραση των δικών τους προσπαθειών, αγωνιών και κόπων για ένα καλύτερο αύριο. Θέλουμε οι νέοι άνθρωποι της Λέσβου, της Λήμνου και του Άι Στράτη να αποκτήσουν ξανά το χαμόγελο της επαναστατικής αισιοδοξίας.».

Spot

Η αφίσα της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση

Η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση με το ΜΕ.Ρ.Α. Η αφίσα της ν.Κ.Α. για τις εκλογές

Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΜΕ.Ρ.Α. ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

ΜΕ ΤΟ ΜΕ.Ρ.Α.
ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΜΕΡΑΣ

Η ολόπλευρη οικολογική, κοινωνική, οικονομική καταστροφή που έπληξε το τελευταίο διάστημα τη χώρα μας φέρνει στο χείλος της απόγνωσης δεκάδες χιλιάδες φτωχούς αγρότες, εργαζόμενους του χωριού και εργάτες γης, ντόπιους και μετανάστες. Την ίδια στιγμή οι οικοπεδοφάγοι, οι μεγαλοϊδιοκτήτες γης, το τουριστικό και κατασκευαστικό κεφάλαιο, ετοιμάζονται για νέες ‘επενδύσεις’ πάνω στις στάχτες μιας ‘φτηνότερης γης’... Άλλωστε, τα σχέδια τουριστικής «αξιοποίησης», τα «επενδυτικά προγράμματα» και η χάραξη νέων οδικών αξόνων προωθούνται από καιρό τώρα και χρηματοδοτούνται κατά προτεραιότητα, παρά τις λαϊκές αντιδράσεις , ειδικά, γύρω από τις περιοχές που ξέσπασαν και οι καταστροφικές φωτιές.

Η δασοκτόνα αναθεώρηση του άρθρου 24 έδωσε το έναυσμα. Τα μεγάλα συμφέροντα μαζί με την νεοφιλελεύθερη διάλυση κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους και η γενικότερη πολιτική παράδοσης της γης και των δασών στην ιδιωτική κερδοσκοπία από την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, βρίσκονται πίσω από την βιβλική καταστροφή. Ας αφήσουν στην πάντα τα σενάρια συνωμοσίας. Το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του είναι οι πραγματικοί εμπρηστές.

Δεν ετοιμάζουν απλώς νέα «μέτρα». Μας παίρνουν μέτρα!!

Μέσα στις καμένες ζωές, καλλιέργειες, κατοικίες και την αποφορά των σκανδάλων της έκθεσης Ζορμπά για την καταλήστευση των ταμείων – η προσπάθεια υφαρπαγής της λαϊκής ψήφου με εκλογές - εξπρές, είναι μια κορυφαία εκδήλωση αυταρχισμού και εξευτελισμού της «δημοκρατίας» του κεφαλαίου απ’ τη μεριά της Κυβέρνησης. Είναι ταυτόχρονα και ένδειξη του φόβου των κρατούντων απέναντι σε ενδεχόμενες λαϊκές αντιδράσεις ενάντια στην αντιδραστική πολιτική τόσο της Ν.Δ. όσο και του ΠΑΣΟΚ:

Σε ολόκληρο τον κόσμο οι αστικές κυβερνήσεις, ‘δεξιές’ ή ‘κεντροαριστερές’ ακολουθούν την ίδια αντιδραστική νεοφιλελεύθερη πολιτική της λιτότητας, της απελευθέρωσης των αγορών, της ιδιωτικοποίησης των πάντων, του αυταρχισμού. Η πολιτική αυτή οδηγεί σε δραματικά αδιέξοδα και αντιθέσεις. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και η πρόσφατη ‘χρηματιστηριακή’ κρίση. Απέναντι στα αδιέξοδα του καπιταλισμού και την άνοδο των αντιστάσεων των εργαζόμενων το κεφάλαιο επιλέγει μια ‘φυγή προς τα μπρος’, ένα νέο γύρο ακόμα πιο αντιδραστικών μέτρων, εκμετάλλευσης, κοινοβουλευτικού αυταρχισμού και πολέμων, που οδηγεί σε ένα κοινωνικό, οικονομικό και οικολογικό ολοκαύτωμα.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι κυρίαρχες αστικές δυνάμεις, μέσα από τις εκλογές στοχεύουν στη διασφάλιση καλύτερων όρων για την προώθηση του νέου γύρου επίθεσης στα εργατικά και νεολαιίστικα δικαιώματα που προωθείται, από την ΕΕ, τον ΟΟΣΑ και τον ΣΕΒ, από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Με την αντεργατική «μεταρρύθμιση» του Ασφαλιστικού, της παιδείας και των εργασιακών σχέσεων (Πράσινη Βίβλος της ΕΕ). Με τη λιτότητα και τις ιδιωτικοποιήσεις. Με το οριστικό ξεκλήρισμα της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Με την αντιδραστική μετάλλαξη του πολιτικού συστήματος και την επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα. Με τη μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στην ιμπεριαλιστική «Νέα Τάξη», ιδιαίτερα στα Βαλκάνια, την Κύπρο, το Αιγαίο, τη Μ. Ανατολή, με επικεφαλής τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Την ίδια πολιτική, παρά την φιλολαϊκή ρητορική, ακολουθεί και το ακροδεξιό, εθνικιστικό και ρατσιστικό ΛΑΟΣ.

Η μόνη αντιπολίτευση βρίσκεται στους δρόμους

Η προώθηση αυτής της πολιτικής το προηγούμενο διάστημα σκόνταψε στους αγώνες των εργαζόμενων και της νεολαίας, σε πολλούς από τους οποίους η αντικαπιταλιστική αριστερά έπαιξε αποφασιστικό ρόλο. Αγώνες που κατόρθωσαν να ανατρέπουν ή να καθυστερούν αντιλαϊκά μέτρα, (πάγωμα του ξεπουλήματος των λιμανιών). Που προώθησαν νέα επιθετικά αιτήματα αυτοπεποίθησης και ελπίδας, όπως τα 1400 ευρώ βασικό μισθό των δασκάλων. Που μπόρεσαν να ραγίσουν την συναίνεση και να δημιουργήσουν ορισμένα ρήγματα στο πολιτικό σκηνικό, όπως το μεγαλειώδες φοιτητικό – πανεκπαιδευτικό κίνημα, που μπλόκαρε την αναθεώρηση του άρθρου 16, και έβαλε σε κρίση την αντιδραστική αναθεώρηση του Συντάγματος.

Η διαχειριστική Αριστερά ούτε θέλει, ούτε μπορεί

Τόσο μέσα στους αγώνες της περιόδου όσο και γενικότερα, η διαχειριστική Αριστερά έχει αποδειχτεί ανίκανη να αποκρούσει τις αστικές επιθέσεις, να διεκδικήσει βελτιώσεις υπέρ των εργαζόμενων, να εμπνεύσει για μια άλλη εξουσία και κοινωνία.

Ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ παραμένει προσκολλημένος στις αντιλήψεις της «αντινεοφιλελεύθερης» διαχείρισης, του «προοδευτικού εκσυγχρονισμού» και των αυταπατών για το χαρακτήρα της ιμπεριαλιστικής Ε.Ε. Προτείνει ένα μεταρρυθμιστικό δρόμο προς το «δημοκρατικό σοσιαλισμό» χωρίς ρήξη και ανατροπή του καπιταλισμού. Οριοθετείται φραστικά απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, αλλά συγκυβερνά μαζί του σε δήμους, στη ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Δεν αποκλείει τελικά τις προτάσεις ‘πολιτικής συνεργασίας’ του ΠΑΣΟΚ, υπό τον όρο του ‘κατάλληλου προγράμματος’ βέβαια. Δεν αποτελεί φερέγγυα δύναμη αντίστασης.

Η λογική του ΚΚΕ δοκιμάστηκε το προηγούμενο διάστημα στους μεγάλους αγώνες της εκπαίδευσης και απέτυχε. Δεν συνέβαλε στην ανάπτυξη και την ανατρεπτική τους λογική. Συνολικά το ΚΚΕ δεν έχει την λογική της πολιτικής πάλης για την ανατροπή της επίθεσης, αλλά ‘συμβολικών κινητοποιήσεων’ για την κοινοβουλευτική του ενίσχυση. Είναι έτσι βαθιά σεχταριστικό έως και εχθρικό απέναντι στον κοινωνικό ριζοσπαστισμό και ό,τι κινείται στ’ αριστερά του (π.χ στάση του ΠΑΜΕ στην απεργία των δασκάλων).. Η πρότασή του για «λαϊκή εξουσία – οικονομία» στο έδαφος του καπιταλισμού με φορέα το «αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό, δημοκρατικό μέτωπο», το οδηγεί στην ουρά των κάθε φορά κυρίαρχων επιλογών («άθροισμα δημοκρατικών δυνάμεων» με ΠΑΣΟΚ, «Τζανετακισμός» με Ν.Δ., Οικουμενισμός με Ν.Δ.- ΠΑΣΟΚ) απ’ τις οποίες δεν πήρε ποτέ κριτικά αποστάσεις. Τέλος η αδυναμία του να διαχωριστεί αυτοκριτικά από τα εκφυλισμένα καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού», αποτελεί τροχοπέδη για κάθε σύγχρονη επαναστατική προοπτική.

Να υψώσουμε πύργο ατίθασο απέναντί τους

Το ΜΕΡΑ καλεί τους εργαζόμενους στις εκλογές και στις μάχες της επόμενης μέρας:

• Να πουν ένα μεγάλο ΟΧΙ σ’ αυτή την παρωδία ‘δημοκρατίας’ και στην αντεργατική λαίλαπα που τη συνοδεύει. Να εκφράσουν την ευρύτερη και βαθύτερη δυνατή αποδοκιμασία της ακραία αντιλαϊκής κυβέρνησης της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ, του ΛΑΟΣ, που το καθένα με το δικό του τρόπο προωθούν την αντιλαϊκή πολιτική του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΔΝΤ. Να αντιταχθούν στα κάθε είδους σενάρια ‘μεγάλου συνασπισμού’ «κεντροδεξιά» η «κεντροαριστερά» που μεθοδεύονται.
• Να αναπτύξουν την ευρύτερη δυνατή πολιτική -αγωνιστική ενότητα, για απόκρουση, ρήξη, ήττα και ανατροπή της διαρκούς αντεργατικής, τρομοκρατικής και πολεμικής εκστρατείας του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ιμπεριαλισμού και των κυβερνήσεων που την προωθούν. Να παλέψουν για κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις, με μαζικούς πολιτικούς αγώνες και την ανάπτυξη ενός ισχυρού αντικαπιταλιστικού μετώπου.
• Να ενισχύσουν τις δυνάμεις που παλεύουν για μια ριζική ανατροπή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών. Που επιδιώκουν, τελικά την συνολική ρήξη με τον βάρβαρο αυτό καπιταλισμό, την αντικαπιταλιστική επανάσταση, την εργατική εξουσία και δημοκρατία, για να ανοίξει ο δρόμος για τη σοσιαλιστική και κομμουνιστική απελευθέρωση.

· Να ενισχύσουν την λογική μιας τολμηρής και σε βάθος ανασυγκρότηση του εργατικού και ευρύτερα του λαïκού κινήματος ενάντια στον υποταγμένο και γραφειοκρατικό συνδικαλισμό τύπου ΓΣΕΕ. . Επιδίωξή μας είναι ένα κίνημα με στόχους που αντιστέκονται στην επίθεση από την σκοπιά των σύγχρονων δικαιωμάτων των εργαζόμενων και της νεολαίας. Ελεγχόμενο από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Που ενώνει ειδικευμένους και ανειδίκευτους, έλληνες και ξένους, σταθερά και ελαστικά εργαζόμενους και άνεργους. Ικανό να συντονίζεται με άμεσο και δημοκρατικό τρόπο. Τέτοια χαρακτηριστικά είχε ο αγώνας των δασκάλων και το φοιτητικό κίνημα και για αυτό μπόρεσαν να αμφισβητήσουν την κυρίαρχη πολιτική.

Με την αντικαπιταλιστική πάλη για τα δικαιώματα των εργαζόμενων

Με βάση αυτήν την λογική παλεύουμε σήμερα:

· Για την υπεράσπιση των σύγχρονων κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και των νέων ενάντια στην ΟΝΕ και τα προγράμματα σύγκλισης. Για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Απαγόρευση των απολύσεων. Για 1400 ευρώ κατώτερο μισθό, 5ήμερο – 7ωρο - 35ωρο, επιστροφή όλων των κλεμμένων στα ασφαλιστικά ταμεία..

· Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Όλες οι επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας δημόσιες και με εργατικό έλεγχο. Απαλλοτρίωση των επιχειρήσεων που κλείνουν η «μετακομίζουν» χωρίς αποζημίωση στους καπιταλιστές και κάτω από εργατικό έλεγχο. Να μην εφαρμοστεί η ‘Πράσινη Βίβλος’ της ΕΕ για την εργασία.

· Ενίσχυσης της πάλης των εργαζόμενων του χωριού και των φτωχών αγροτών για συνεταιρισμούς και συλλόγους στα δικά τους χέρια. Κάλυψη του κόστους παραγωγής και του μόχθου του αγρότη. Όχι στους μεγαλοαγρότες, το αγροτοδιατροφικό κεφάλαιο και τα μεταλλαγμένα. Να μην εφαρμοστεί η ΚΑΠ.

· Δημόσια και δωρεάν παιδεία σε όλες τις βαθμίδες, σύγχρονα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα για τη νέα γενιά. Αποδέσμευση από τις επιταγές της συνόδου της ΕΕ στην Μπολώνια και τον Ενιαίο Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης

· Κάτω τα χέρια από τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες, ίσα δικαιώματα για τους μετανάστες. Όχι στους τρομονόμους, την τρομοϋστερία, την χαφιεδοκρατία, τον «Μεγάλο Αδελφό» με τις απαγωγές, τις κάμερες και τις υποκλοπές. Όχι στον Νέο Καποδίστρια και την αντιδραστική αναθεώρηση του Συντάγματος. Διαχωρισμός της Εκκλησίας από το κράτος.

· Πάλη για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και των δημόσιων χώρων, ενάντια στην λογική του κέρδους, της διαρκούς συσσώρευσης του κεφαλαίου και της εμπορευματοποίησης.

· Πάλη ενάντια στον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό και τον εθνικισμό. Έξω απ’ το ΝΑΤΟ – έξω οι βάσεις. Άμεση επιστροφή των ελληνικών στρατευμάτων από τις αμερικανονατοϊκές ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις. Όχι σε νέο σχέδιο Ανάν.

· Έξω απ’ την Ε.Ε. του ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου. Κοινοί διεθνιστικοί αγώνες των λαών για την σοσιαλιστική διεθνοποίηση-ενοποίηση στην περιοχή μας, στην Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο.

· Πάλη για την ανατροπή κάθε αντιλαϊκής πολιτικής και κάθε αστικής κυβέρνησης από τα κάτω και απ’ τ’ αριστερά, για την εργατική εξουσία, την σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική.

Φυσικά πρώτη προτεραιότητα στην πάλη μας σήμερα είναι τα μέτρα εκείνα που δίνουν την πραγματική δυνατότητα στους ανθρώπους στις περιοχές που κάηκαν να μείνουν στο τόπο τους. Μέσα από την πλήρη αποκατάσταση της ζωής και της παραγωγής, όχι μέσα από την ‘καταστροφικές’ για το περιβάλλον τουριστικές και άλλες επενδύσεις. Με έκτακτα μέτρα φορολογίας του κεφαλαίου.

Ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα για την εξουσία των εργαζόμενων, την αντικαπιταλιστική οικολογία και την κομμουνιστική απελευθέρωση

Ο σύγχρονος κόσμος του κεφαλαίου δεν δίστασε και δεν θα διστάσει σε τίποτα μπροστά στην δίψα για όλο και μεγαλύτερο κέρδος. Εξουθενώνει τον κόσμο της εργασίας, σκορπίζει πολέμους, φέρνει τον πλανήτη στο χείλος της οικολογικής καταστροφής. Απέναντι σε αυτήν την βαρβαρότητα, που μάλιστα εμφανίζεται ως η «πρόοδος» το «νέο», το πραγματικά νέο για τον ανθρώπινο πολιτισμό και την κοινωνία είναι σε τελική ανάλυση, η επαναστατική ανατροπή της σημερινής εξουσίας, η θεμελίωση μιας άλλης κοινωνίας βασισμένης στην κοινωνική ιδιοκτησία και την εργατική εξουσία και δημοκρατία. Μιας κοινωνίας, που στο κέντρο της δεν θα έχει τους δείκτες της οικονομίας, αλλά την αρμονική ανάπτυξη του ανθρώπου και της φύσης. Η σοσιαλιστική και κομμουνιστική απελευθέρωση σε κάθε χώρα ξεχωριστά και στον κόσμο ολόκληρο

Για μια ενιαία μετωπική αντικαπιταλιστική και επαναστατική αριστερά

Το ΜΕΡΑ παλεύει για την δημιουργία μιας σύγχρονης αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς..

Παλεύει να οικοδομήσει ένα ζωντανό μαχόμενο πολιτικό ρεύμα της ριζοσπαστικής κοινωνικής δράσης, της αντικαπιταλιστικής πάλης και μιας νέας κομμουνιστικής προοπτικής..

Αγωνίζεται για εκείνη την ΑΛΛΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ που δεν θα κρύβει, αλλά θα αναζητά τολμηρά τις αιτίες για τις καταρρεύσεις των εκφυλισμένων και αντεργατικών καθεστώτων του ‘υπαρκτού σοσιαλισμού’. Θα υπερασπίζεται τις κατακτήσεις ‘του Οκτώβρη’ και των άλλων μεγάλων επαναστάσεων της εποχής μας, όλες της σύγχρονες κατακτήσεις της εργατικής τάξης και των λαών σε Ανατολή και Δύση.

Είναι το ρεύμα εκείνο που πάλεψε για την ανατρεπτική προοπτική μέσα στα μεγαλύτερα κινηματικά και πολιτικά γεγονότα της περιόδου (Πολυτεχνείο, πάλη ενάντια στον 815, ’90-91’, ‘εξεταστικά’, πρόσφατο εκπαιδευτικό κίνημα’). Που συγκρούστηκε με τον ‘Τζανετακισμό’ και ‘τον ‘οικουμενισμό’, όπως και αν αυτός εκφράστηκε και εκφράζεται.

Επιδίωξε τον σαφή διαχωρισμό με την διαχειριστική αριστερά, αλλά ταυτόχρονα επιδιώκει την ευρύτερη δυνατή ενότητα και την κοινή δράση με τις δυνάμεις αυτές, στην βάση της σύγκρουσης με την κυρίαρχη πολιτική και της υπεράσπισης των δικαιωμάτων των εργαζόμενων και της νεολαίας.

Εναντιώθηκε στον σεχταρισμό και την περιχαράκωση ή τις δεξιόστροφες, ευκαιριακές συγκολλήσεις.

Εμπνέεται από όλες τις σύγχρονες διεθνείς μάχες του κινήματος (εργατικού, νεολαίστικου, αντιπαγκοσμιοποιητικού) και συμμετέχει στο μέτρο των δυνάμεών του.

Συμμετέχουν σε αυτό δυνάμεις κι αγωνιστές από διαφορετικά ρεύματα του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος και της αντικαπιταλιστικής οικολογίας. Συμμετέχει με συνέπεια και στηρίζει όλες τις μετωπικές απόπειρες της ριζοσπαστικής αριστεράς (εργατικά σχήματα και κινήσεις γειτονιάς, Πρωτοβουλία Αγώνα, ΕΑΑΚ κλπ).

Επιδιώκει την συνένωση όλων των αντικαπιταλιστικών ρευμάτων και του ανένταχτου δυναμικού, συνολικά, των ριζοσπαστικών ρευμάτων που γεννάνε οι αγώνες και η αναζήτηση μιας άλλης αριστεράς. Η αποφασιστική ενίσχυσή του αποτελεί την καλύτερη συνεισφορά στην δημιουργία ενός ΕΝΙΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ- ΠΟΛΟΥ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ