Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΜΕ.Ρ.Α. ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

ΜΕ ΤΟ ΜΕ.Ρ.Α.
ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΜΕΡΑΣ

Η ολόπλευρη οικολογική, κοινωνική, οικονομική καταστροφή που έπληξε το τελευταίο διάστημα τη χώρα μας φέρνει στο χείλος της απόγνωσης δεκάδες χιλιάδες φτωχούς αγρότες, εργαζόμενους του χωριού και εργάτες γης, ντόπιους και μετανάστες. Την ίδια στιγμή οι οικοπεδοφάγοι, οι μεγαλοϊδιοκτήτες γης, το τουριστικό και κατασκευαστικό κεφάλαιο, ετοιμάζονται για νέες ‘επενδύσεις’ πάνω στις στάχτες μιας ‘φτηνότερης γης’... Άλλωστε, τα σχέδια τουριστικής «αξιοποίησης», τα «επενδυτικά προγράμματα» και η χάραξη νέων οδικών αξόνων προωθούνται από καιρό τώρα και χρηματοδοτούνται κατά προτεραιότητα, παρά τις λαϊκές αντιδράσεις , ειδικά, γύρω από τις περιοχές που ξέσπασαν και οι καταστροφικές φωτιές.

Η δασοκτόνα αναθεώρηση του άρθρου 24 έδωσε το έναυσμα. Τα μεγάλα συμφέροντα μαζί με την νεοφιλελεύθερη διάλυση κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους και η γενικότερη πολιτική παράδοσης της γης και των δασών στην ιδιωτική κερδοσκοπία από την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, βρίσκονται πίσω από την βιβλική καταστροφή. Ας αφήσουν στην πάντα τα σενάρια συνωμοσίας. Το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του είναι οι πραγματικοί εμπρηστές.

Δεν ετοιμάζουν απλώς νέα «μέτρα». Μας παίρνουν μέτρα!!

Μέσα στις καμένες ζωές, καλλιέργειες, κατοικίες και την αποφορά των σκανδάλων της έκθεσης Ζορμπά για την καταλήστευση των ταμείων – η προσπάθεια υφαρπαγής της λαϊκής ψήφου με εκλογές - εξπρές, είναι μια κορυφαία εκδήλωση αυταρχισμού και εξευτελισμού της «δημοκρατίας» του κεφαλαίου απ’ τη μεριά της Κυβέρνησης. Είναι ταυτόχρονα και ένδειξη του φόβου των κρατούντων απέναντι σε ενδεχόμενες λαϊκές αντιδράσεις ενάντια στην αντιδραστική πολιτική τόσο της Ν.Δ. όσο και του ΠΑΣΟΚ:

Σε ολόκληρο τον κόσμο οι αστικές κυβερνήσεις, ‘δεξιές’ ή ‘κεντροαριστερές’ ακολουθούν την ίδια αντιδραστική νεοφιλελεύθερη πολιτική της λιτότητας, της απελευθέρωσης των αγορών, της ιδιωτικοποίησης των πάντων, του αυταρχισμού. Η πολιτική αυτή οδηγεί σε δραματικά αδιέξοδα και αντιθέσεις. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και η πρόσφατη ‘χρηματιστηριακή’ κρίση. Απέναντι στα αδιέξοδα του καπιταλισμού και την άνοδο των αντιστάσεων των εργαζόμενων το κεφάλαιο επιλέγει μια ‘φυγή προς τα μπρος’, ένα νέο γύρο ακόμα πιο αντιδραστικών μέτρων, εκμετάλλευσης, κοινοβουλευτικού αυταρχισμού και πολέμων, που οδηγεί σε ένα κοινωνικό, οικονομικό και οικολογικό ολοκαύτωμα.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι κυρίαρχες αστικές δυνάμεις, μέσα από τις εκλογές στοχεύουν στη διασφάλιση καλύτερων όρων για την προώθηση του νέου γύρου επίθεσης στα εργατικά και νεολαιίστικα δικαιώματα που προωθείται, από την ΕΕ, τον ΟΟΣΑ και τον ΣΕΒ, από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Με την αντεργατική «μεταρρύθμιση» του Ασφαλιστικού, της παιδείας και των εργασιακών σχέσεων (Πράσινη Βίβλος της ΕΕ). Με τη λιτότητα και τις ιδιωτικοποιήσεις. Με το οριστικό ξεκλήρισμα της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Με την αντιδραστική μετάλλαξη του πολιτικού συστήματος και την επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα. Με τη μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στην ιμπεριαλιστική «Νέα Τάξη», ιδιαίτερα στα Βαλκάνια, την Κύπρο, το Αιγαίο, τη Μ. Ανατολή, με επικεφαλής τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Την ίδια πολιτική, παρά την φιλολαϊκή ρητορική, ακολουθεί και το ακροδεξιό, εθνικιστικό και ρατσιστικό ΛΑΟΣ.

Η μόνη αντιπολίτευση βρίσκεται στους δρόμους

Η προώθηση αυτής της πολιτικής το προηγούμενο διάστημα σκόνταψε στους αγώνες των εργαζόμενων και της νεολαίας, σε πολλούς από τους οποίους η αντικαπιταλιστική αριστερά έπαιξε αποφασιστικό ρόλο. Αγώνες που κατόρθωσαν να ανατρέπουν ή να καθυστερούν αντιλαϊκά μέτρα, (πάγωμα του ξεπουλήματος των λιμανιών). Που προώθησαν νέα επιθετικά αιτήματα αυτοπεποίθησης και ελπίδας, όπως τα 1400 ευρώ βασικό μισθό των δασκάλων. Που μπόρεσαν να ραγίσουν την συναίνεση και να δημιουργήσουν ορισμένα ρήγματα στο πολιτικό σκηνικό, όπως το μεγαλειώδες φοιτητικό – πανεκπαιδευτικό κίνημα, που μπλόκαρε την αναθεώρηση του άρθρου 16, και έβαλε σε κρίση την αντιδραστική αναθεώρηση του Συντάγματος.

Η διαχειριστική Αριστερά ούτε θέλει, ούτε μπορεί

Τόσο μέσα στους αγώνες της περιόδου όσο και γενικότερα, η διαχειριστική Αριστερά έχει αποδειχτεί ανίκανη να αποκρούσει τις αστικές επιθέσεις, να διεκδικήσει βελτιώσεις υπέρ των εργαζόμενων, να εμπνεύσει για μια άλλη εξουσία και κοινωνία.

Ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ παραμένει προσκολλημένος στις αντιλήψεις της «αντινεοφιλελεύθερης» διαχείρισης, του «προοδευτικού εκσυγχρονισμού» και των αυταπατών για το χαρακτήρα της ιμπεριαλιστικής Ε.Ε. Προτείνει ένα μεταρρυθμιστικό δρόμο προς το «δημοκρατικό σοσιαλισμό» χωρίς ρήξη και ανατροπή του καπιταλισμού. Οριοθετείται φραστικά απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, αλλά συγκυβερνά μαζί του σε δήμους, στη ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Δεν αποκλείει τελικά τις προτάσεις ‘πολιτικής συνεργασίας’ του ΠΑΣΟΚ, υπό τον όρο του ‘κατάλληλου προγράμματος’ βέβαια. Δεν αποτελεί φερέγγυα δύναμη αντίστασης.

Η λογική του ΚΚΕ δοκιμάστηκε το προηγούμενο διάστημα στους μεγάλους αγώνες της εκπαίδευσης και απέτυχε. Δεν συνέβαλε στην ανάπτυξη και την ανατρεπτική τους λογική. Συνολικά το ΚΚΕ δεν έχει την λογική της πολιτικής πάλης για την ανατροπή της επίθεσης, αλλά ‘συμβολικών κινητοποιήσεων’ για την κοινοβουλευτική του ενίσχυση. Είναι έτσι βαθιά σεχταριστικό έως και εχθρικό απέναντι στον κοινωνικό ριζοσπαστισμό και ό,τι κινείται στ’ αριστερά του (π.χ στάση του ΠΑΜΕ στην απεργία των δασκάλων).. Η πρότασή του για «λαϊκή εξουσία – οικονομία» στο έδαφος του καπιταλισμού με φορέα το «αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό, δημοκρατικό μέτωπο», το οδηγεί στην ουρά των κάθε φορά κυρίαρχων επιλογών («άθροισμα δημοκρατικών δυνάμεων» με ΠΑΣΟΚ, «Τζανετακισμός» με Ν.Δ., Οικουμενισμός με Ν.Δ.- ΠΑΣΟΚ) απ’ τις οποίες δεν πήρε ποτέ κριτικά αποστάσεις. Τέλος η αδυναμία του να διαχωριστεί αυτοκριτικά από τα εκφυλισμένα καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού», αποτελεί τροχοπέδη για κάθε σύγχρονη επαναστατική προοπτική.

Να υψώσουμε πύργο ατίθασο απέναντί τους

Το ΜΕΡΑ καλεί τους εργαζόμενους στις εκλογές και στις μάχες της επόμενης μέρας:

• Να πουν ένα μεγάλο ΟΧΙ σ’ αυτή την παρωδία ‘δημοκρατίας’ και στην αντεργατική λαίλαπα που τη συνοδεύει. Να εκφράσουν την ευρύτερη και βαθύτερη δυνατή αποδοκιμασία της ακραία αντιλαϊκής κυβέρνησης της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ, του ΛΑΟΣ, που το καθένα με το δικό του τρόπο προωθούν την αντιλαϊκή πολιτική του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΔΝΤ. Να αντιταχθούν στα κάθε είδους σενάρια ‘μεγάλου συνασπισμού’ «κεντροδεξιά» η «κεντροαριστερά» που μεθοδεύονται.
• Να αναπτύξουν την ευρύτερη δυνατή πολιτική -αγωνιστική ενότητα, για απόκρουση, ρήξη, ήττα και ανατροπή της διαρκούς αντεργατικής, τρομοκρατικής και πολεμικής εκστρατείας του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ιμπεριαλισμού και των κυβερνήσεων που την προωθούν. Να παλέψουν για κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις, με μαζικούς πολιτικούς αγώνες και την ανάπτυξη ενός ισχυρού αντικαπιταλιστικού μετώπου.
• Να ενισχύσουν τις δυνάμεις που παλεύουν για μια ριζική ανατροπή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών. Που επιδιώκουν, τελικά την συνολική ρήξη με τον βάρβαρο αυτό καπιταλισμό, την αντικαπιταλιστική επανάσταση, την εργατική εξουσία και δημοκρατία, για να ανοίξει ο δρόμος για τη σοσιαλιστική και κομμουνιστική απελευθέρωση.

· Να ενισχύσουν την λογική μιας τολμηρής και σε βάθος ανασυγκρότηση του εργατικού και ευρύτερα του λαïκού κινήματος ενάντια στον υποταγμένο και γραφειοκρατικό συνδικαλισμό τύπου ΓΣΕΕ. . Επιδίωξή μας είναι ένα κίνημα με στόχους που αντιστέκονται στην επίθεση από την σκοπιά των σύγχρονων δικαιωμάτων των εργαζόμενων και της νεολαίας. Ελεγχόμενο από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Που ενώνει ειδικευμένους και ανειδίκευτους, έλληνες και ξένους, σταθερά και ελαστικά εργαζόμενους και άνεργους. Ικανό να συντονίζεται με άμεσο και δημοκρατικό τρόπο. Τέτοια χαρακτηριστικά είχε ο αγώνας των δασκάλων και το φοιτητικό κίνημα και για αυτό μπόρεσαν να αμφισβητήσουν την κυρίαρχη πολιτική.

Με την αντικαπιταλιστική πάλη για τα δικαιώματα των εργαζόμενων

Με βάση αυτήν την λογική παλεύουμε σήμερα:

· Για την υπεράσπιση των σύγχρονων κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και των νέων ενάντια στην ΟΝΕ και τα προγράμματα σύγκλισης. Για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Απαγόρευση των απολύσεων. Για 1400 ευρώ κατώτερο μισθό, 5ήμερο – 7ωρο - 35ωρο, επιστροφή όλων των κλεμμένων στα ασφαλιστικά ταμεία..

· Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Όλες οι επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας δημόσιες και με εργατικό έλεγχο. Απαλλοτρίωση των επιχειρήσεων που κλείνουν η «μετακομίζουν» χωρίς αποζημίωση στους καπιταλιστές και κάτω από εργατικό έλεγχο. Να μην εφαρμοστεί η ‘Πράσινη Βίβλος’ της ΕΕ για την εργασία.

· Ενίσχυσης της πάλης των εργαζόμενων του χωριού και των φτωχών αγροτών για συνεταιρισμούς και συλλόγους στα δικά τους χέρια. Κάλυψη του κόστους παραγωγής και του μόχθου του αγρότη. Όχι στους μεγαλοαγρότες, το αγροτοδιατροφικό κεφάλαιο και τα μεταλλαγμένα. Να μην εφαρμοστεί η ΚΑΠ.

· Δημόσια και δωρεάν παιδεία σε όλες τις βαθμίδες, σύγχρονα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα για τη νέα γενιά. Αποδέσμευση από τις επιταγές της συνόδου της ΕΕ στην Μπολώνια και τον Ενιαίο Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης

· Κάτω τα χέρια από τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες, ίσα δικαιώματα για τους μετανάστες. Όχι στους τρομονόμους, την τρομοϋστερία, την χαφιεδοκρατία, τον «Μεγάλο Αδελφό» με τις απαγωγές, τις κάμερες και τις υποκλοπές. Όχι στον Νέο Καποδίστρια και την αντιδραστική αναθεώρηση του Συντάγματος. Διαχωρισμός της Εκκλησίας από το κράτος.

· Πάλη για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και των δημόσιων χώρων, ενάντια στην λογική του κέρδους, της διαρκούς συσσώρευσης του κεφαλαίου και της εμπορευματοποίησης.

· Πάλη ενάντια στον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό και τον εθνικισμό. Έξω απ’ το ΝΑΤΟ – έξω οι βάσεις. Άμεση επιστροφή των ελληνικών στρατευμάτων από τις αμερικανονατοϊκές ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις. Όχι σε νέο σχέδιο Ανάν.

· Έξω απ’ την Ε.Ε. του ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου. Κοινοί διεθνιστικοί αγώνες των λαών για την σοσιαλιστική διεθνοποίηση-ενοποίηση στην περιοχή μας, στην Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο.

· Πάλη για την ανατροπή κάθε αντιλαϊκής πολιτικής και κάθε αστικής κυβέρνησης από τα κάτω και απ’ τ’ αριστερά, για την εργατική εξουσία, την σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική.

Φυσικά πρώτη προτεραιότητα στην πάλη μας σήμερα είναι τα μέτρα εκείνα που δίνουν την πραγματική δυνατότητα στους ανθρώπους στις περιοχές που κάηκαν να μείνουν στο τόπο τους. Μέσα από την πλήρη αποκατάσταση της ζωής και της παραγωγής, όχι μέσα από την ‘καταστροφικές’ για το περιβάλλον τουριστικές και άλλες επενδύσεις. Με έκτακτα μέτρα φορολογίας του κεφαλαίου.

Ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα για την εξουσία των εργαζόμενων, την αντικαπιταλιστική οικολογία και την κομμουνιστική απελευθέρωση

Ο σύγχρονος κόσμος του κεφαλαίου δεν δίστασε και δεν θα διστάσει σε τίποτα μπροστά στην δίψα για όλο και μεγαλύτερο κέρδος. Εξουθενώνει τον κόσμο της εργασίας, σκορπίζει πολέμους, φέρνει τον πλανήτη στο χείλος της οικολογικής καταστροφής. Απέναντι σε αυτήν την βαρβαρότητα, που μάλιστα εμφανίζεται ως η «πρόοδος» το «νέο», το πραγματικά νέο για τον ανθρώπινο πολιτισμό και την κοινωνία είναι σε τελική ανάλυση, η επαναστατική ανατροπή της σημερινής εξουσίας, η θεμελίωση μιας άλλης κοινωνίας βασισμένης στην κοινωνική ιδιοκτησία και την εργατική εξουσία και δημοκρατία. Μιας κοινωνίας, που στο κέντρο της δεν θα έχει τους δείκτες της οικονομίας, αλλά την αρμονική ανάπτυξη του ανθρώπου και της φύσης. Η σοσιαλιστική και κομμουνιστική απελευθέρωση σε κάθε χώρα ξεχωριστά και στον κόσμο ολόκληρο

Για μια ενιαία μετωπική αντικαπιταλιστική και επαναστατική αριστερά

Το ΜΕΡΑ παλεύει για την δημιουργία μιας σύγχρονης αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς..

Παλεύει να οικοδομήσει ένα ζωντανό μαχόμενο πολιτικό ρεύμα της ριζοσπαστικής κοινωνικής δράσης, της αντικαπιταλιστικής πάλης και μιας νέας κομμουνιστικής προοπτικής..

Αγωνίζεται για εκείνη την ΑΛΛΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ που δεν θα κρύβει, αλλά θα αναζητά τολμηρά τις αιτίες για τις καταρρεύσεις των εκφυλισμένων και αντεργατικών καθεστώτων του ‘υπαρκτού σοσιαλισμού’. Θα υπερασπίζεται τις κατακτήσεις ‘του Οκτώβρη’ και των άλλων μεγάλων επαναστάσεων της εποχής μας, όλες της σύγχρονες κατακτήσεις της εργατικής τάξης και των λαών σε Ανατολή και Δύση.

Είναι το ρεύμα εκείνο που πάλεψε για την ανατρεπτική προοπτική μέσα στα μεγαλύτερα κινηματικά και πολιτικά γεγονότα της περιόδου (Πολυτεχνείο, πάλη ενάντια στον 815, ’90-91’, ‘εξεταστικά’, πρόσφατο εκπαιδευτικό κίνημα’). Που συγκρούστηκε με τον ‘Τζανετακισμό’ και ‘τον ‘οικουμενισμό’, όπως και αν αυτός εκφράστηκε και εκφράζεται.

Επιδίωξε τον σαφή διαχωρισμό με την διαχειριστική αριστερά, αλλά ταυτόχρονα επιδιώκει την ευρύτερη δυνατή ενότητα και την κοινή δράση με τις δυνάμεις αυτές, στην βάση της σύγκρουσης με την κυρίαρχη πολιτική και της υπεράσπισης των δικαιωμάτων των εργαζόμενων και της νεολαίας.

Εναντιώθηκε στον σεχταρισμό και την περιχαράκωση ή τις δεξιόστροφες, ευκαιριακές συγκολλήσεις.

Εμπνέεται από όλες τις σύγχρονες διεθνείς μάχες του κινήματος (εργατικού, νεολαίστικου, αντιπαγκοσμιοποιητικού) και συμμετέχει στο μέτρο των δυνάμεών του.

Συμμετέχουν σε αυτό δυνάμεις κι αγωνιστές από διαφορετικά ρεύματα του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος και της αντικαπιταλιστικής οικολογίας. Συμμετέχει με συνέπεια και στηρίζει όλες τις μετωπικές απόπειρες της ριζοσπαστικής αριστεράς (εργατικά σχήματα και κινήσεις γειτονιάς, Πρωτοβουλία Αγώνα, ΕΑΑΚ κλπ).

Επιδιώκει την συνένωση όλων των αντικαπιταλιστικών ρευμάτων και του ανένταχτου δυναμικού, συνολικά, των ριζοσπαστικών ρευμάτων που γεννάνε οι αγώνες και η αναζήτηση μιας άλλης αριστεράς. Η αποφασιστική ενίσχυσή του αποτελεί την καλύτερη συνεισφορά στην δημιουργία ενός ΕΝΙΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ- ΠΟΛΟΥ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ